Jeden z najwybitniejszych artystów przełomu wieków. W latach 1878-1882 studiował w akademii monachijskiej w pracowniach G. Hackla, A. Wagnera, G. Benczura. Naukę kontynuował w Paryżu pod kierunkiem Carolus-Durana. Od 1895 r. przebywał w Krakowie, gdzie był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych, przekształconej w 1900 r. w akademię. Dwukrotnie pełnił funkcję rektora tejże uczelni (1910 i 1927). Był członkiem założycielem T.A.P. "Sztuka", należał do wiedeńskiej "Secesji". Wśród wielu tematów podejmowanych przez artystę portrety kobiece cieszyły się największym uznaniem odbiorców. Charakteryzowały się one wytwornym, eleganckim stylem.