Najwybitniejsza polska malarka okresu Młodej Polski działająca w Monachium i Paryżu. Na ukształtowanie jej postawy artystycznej zasadniczy wpływ wywarła wyrafinowana sztuka Jamesa Whistlera, oraz swobodny sposób malowania artystów sytuujących się na pograniczu realizmu i impresjonizmu, Edouarda Maneta i Wilhelma Leibla. Była przede wszystkim portrecistką; stworzone przez nią wizerunki zarówno osób znanych jak i zwykłych modeli wpisują się w nurt ekspresyjnego portretu modernistycznego. W swych obrazach artystka skupiała się na twarzy modela oddając stan jego psychiki i nastrój chwili. Najistotniejszym elementem jej twórczości był kolor. Przejawiała wyraźne zamiłowanie do tonów chłodnych, subtelnie je różnicowała, eliminując kontrast linii i konturu. Oferowany "Portret kobiety" ze względu na klasę malarską i walory artystyczne należy go grupy rzadkich i pięknych obrazów Olgi Boznańskiej.