Od 1922 roku Hayden odwrócił się od stylistyki kubizmu, poszukując nowego języka artystycznego. Wtedy to w jego twórczości pojawiają się liczne przedstawienia pejzaży, sceny rodzajowe, akty oraz właśnie portrety. W tych przedstawieniach Hayden kieruje się ku obrazom malowanym w konwencji realistycznej. Portrety Haydena to syntetycznie poprowadzony rysunek, z delikatnie zaznaczonym konturem. Artysta swoje obrazy buduje szeroką plamą barwną, modelując je miękkim światłocieniem. Modele u Haydena zazwyczaj zostają ukazani na jednobarwnym, neutralnym tle.