„Czedekowski był mistrzem pędzla w malowaniu kobiet. Jak pisał w 1925 roku E. Woroniecki: „Jest to prawdziwa gama uroku niewieściego, poczynając od słodkiej urody kapłanek ogniska domowego, aż do olśniewających lwic salonowych i niebezpiecznie wysportowanych amazonek o pieściwej linii kształtów…”
E. Woroniecki, „Z wystaw polskich w Paryżu. Portrety p. J. B. Czedekowskiego w galerii Knoedlera”, w: „Świat”, 1925 nr 3, s. 4–5
„(…) W mistrzowski sposób oddaje Czedekowski połysk kobiecych włosów, kolor skóry, intensywność spojrzenia, tego wszystkiego, co stanowi nie tylko o osobowości kobiety, o jej indywidualności, ale również o typie urody, sposobie bycia, siedzenia, układu rąk. Jest przy tym wykwintny, nigdy nie usiłuje osiągnąć efektów jaskrawością barw, czy ekscentrycznością póz (…).”
H. Muszyńska-Hoffmannowa, A. Okońska, „Na mil sześć tysięcy. O malarstwie Bolesława Czedekowskiego”, Łódź 1978, s. 188
olej, płótno na płycie, 124 × 95 cm w świetle ramy
sygn. i dat. l. d.: „Czedekowski B. 1911”
„Czedekowski był mistrzem pędzla w malowaniu kobiet. Jak pisał w 1925 roku E. Woroniecki: „Jest to prawdziwa gama uroku niewieściego, poczynając od słodkiej urody kapłanek ogniska domowego, aż do olśniewających lwic salonowych i niebezpiecznie wysportowanych amazonek o pieściwej linii kształtów…”
E. Woroniecki, „Z wystaw polskich w Paryżu. Portrety p. J. B. Czedekowskiego w galerii Knoedlera”, w: „Świat”, 1925 nr 3, s. 4–5
„(…) W mistrzowski sposób oddaje Czedekowski połysk kobiecych włosów, kolor skóry, intensywność spojrzenia, tego wszystkiego, co stanowi nie tylko o osobowości kobiety, o jej indywidualności, ale również o typie urody, sposobie bycia, siedzenia, układu rąk. Jest przy tym wykwintny, nigdy nie usiłuje osiągnąć efektów jaskrawością barw, czy ekscentrycznością póz (…).”
H. Muszyńska-Hoffmannowa, A. Okońska, „Na mil sześć tysięcy. O malarstwie Bolesława Czedekowskiego”, Łódź 1978, s. 188