Znany przede wszystkim jako jeden z piątki chłopomanów (obok W. Tetmajera, S. Radziejowskiego, L. Stasiaka i K. Żelechowskiego), Wincenty Wodzinowski był też w swoim czasie wziętym portrecistą. Wizerunek nieznanej kobiety pochodzi z okresu studiów monachijskich (1890-92), którymi uzupełniał edukację na krakowskiej Akademii. Podobrazie zostało wielokrotnie wykorzystane – na rewersie widnieje malarski szkic bukietu mimoz, a spod warstwy malarskiej przebijają ślady wcześniej kompozycji.
Wincenty WODZINOWSKI (1886-1940)
Malarz, uczeń Gersona (1880-1881) oraz krakowskiej SSP (1881-1889) w pracowni Loefflera, Matejki i Łuszczkiewicza. Studia uzupełniał w akademii monachijskiej. W 1892 wrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach k/Krakowa. W latach 1896-1916 uczył malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Baranieckiego. Tematyka jego prac to najczęściej malowane żywiołowo i z humorem sceny związane z folklorem podkrakowskiej wsi, kompozycje alegoryczne oraz portrety.
Olej, płótno, 73 x 58 cm,
sygn. p.g.: W. Wodzinowski / 91.
Znany przede wszystkim jako jeden z piątki chłopomanów (obok W. Tetmajera, S. Radziejowskiego, L. Stasiaka i K. Żelechowskiego), Wincenty Wodzinowski był też w swoim czasie wziętym portrecistą. Wizerunek nieznanej kobiety pochodzi z okresu studiów monachijskich (1890-92), którymi uzupełniał edukację na krakowskiej Akademii. Podobrazie zostało wielokrotnie wykorzystane – na rewersie widnieje malarski szkic bukietu mimoz, a spod warstwy malarskiej przebijają ślady wcześniej kompozycji.
Wincenty WODZINOWSKI (1886-1940)
Malarz, uczeń Gersona (1880-1881) oraz krakowskiej SSP (1881-1889) w pracowni Loefflera, Matejki i Łuszczkiewicza. Studia uzupełniał w akademii monachijskiej. W 1892 wrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach k/Krakowa. W latach 1896-1916 uczył malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Baranieckiego. Tematyka jego prac to najczęściej malowane żywiołowo i z humorem sceny związane z folklorem podkrakowskiej wsi, kompozycje alegoryczne oraz portrety.