Malarz, czołowy reprezentant sztuki Młodej Polski, jeden z najważniejszych artystów polskich, przedstawiciel symbolizmu i secesji, współzałożyciel Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" (1897), profesor krakowskiej ASP (od 1905; w l. 1914-18 i 1932-33 był rektorem tej uczelni). Do najwspanialszych osiągnięć polskiej sztuki dekoracyjnej należą jego witraże i polichromie ścienne we wnętrzach sakralnych (cykl witraży w katedrze we Fryburgu). Tworzył kompozycje rodzajowo-symboliczne i alegoryczne, sceny miejskie, pejzaże, martwe natury, portrety i autoportrety. Był artystą wszechstronnym, wykonywał ilustracje, okładki książek i czasopism, projekty o charakterze użytkowym (m.in. meble, tkaniny, scenografie, plakaty i grafiki).