Stanisław Ignacy Witkiewicz, syn Stanisława - malarza, pisarza i krytyka. Teoretyk sztuki, formista, twórca teorii "Czystej Formy", posługujący się artystycznym pseudonimem Witkacy. Sławę zdobywał dzięki pisarstwu ale równie szybko stał się rozpoznawalną osobowością jako malarz. Do połowy lat 20. jego twórczość oscylowała między modernizmem a surrealizmem. Założył i prowadził pracownię portretową, gdzie przyjmował zlecenia według z góry obowiązującego cennika i wzorów. Zgodnie z oczekiwaniem klienta potrafił odejść od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego fascynowała, stała się modna a sam artysta odbierany był jako osobowość ekstrawagancka, ekscentryczna. Geniusz artysty znalazł oddźwięk w kolejnych latach: w 1983 roku odniósł wielki sukces indywidualną wystawą w Centre Georges Pompidou w Paryżu.
Prezentowany "Portret kobiecy" należy do kategorii najbardziej charakterystycznej dla twórczości Witkacego. Wykonany został w zakopiańskiej pracowni portretowej artysty a z odręcznej sygnatury odczytać można nie tylko dokładną datę powstania portretu (1.IV.1933) ale również jego typ według ustanowionej przez Witkacego typologii portretów - T.B. - typ bardziej charakterystyczny (por. Jakimowicz Irena, Stanisław Ignacy Witkiewicz. Katalog dzieł malarskich, wyd. MNW, Warszawa 1990, p. 65).