Malarz związany ze środowiskiem wileńskim. Początkowo uczył się malarstwa w tamtejszej Szkole Rysunkowej u Iwana Trutniewa, później w szkole rysunkowej przy Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W r. 1916 roku wstąpił do szkoły wojskowej, następnie walczył na froncie. W r. 1921 powrócił do Wilna i podjął studia na Wydziale Sztuk Pięknych. W r. 1933 otrzymał dyplom. Prócz malarstwa sztalugowego malował polichromie we wnętrzach sakralnych oraz wykonywał konserwacje malarstwa monumentalnego. Zajmował się także dydaktyką. W r. 1940 przeniósł się do Warszawy.
Wg Dariusza Konstantynów: "W bogatym i różnorodnym dorobku Kwiatkowskiego najważniejsze miejsce zajmowały portrety, reprezentujące ten sam typ wizerunku, który charakterystyczny jest dla malarstwa Sleńdzińskiego. (...) W połowie lat 30. zaczął stopniowo odchodzić od neoklasycznej stylistyki szkoły wileńskiej. Zachowując dbałość o rysunek i przejrzystość kompozycji, coraz większą uwagę zwracał na walory malarskie i kolor. (...) Oprócz portretów osób współczesnych, Kwiatkowski stworzył wiele wizerunków postaci historycznych (...) zamawianych przez Bibliotekę Uniwersytecką i Kuratorium Wileńskiego Okręgu Szkolnego" (D. Konstantynów, Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920-1939, Warszawa 2006, s. 149).