Barthel Beham był niemieckim malarzem, miedziorytnikiem i rysownikiem okresu renesansu, zaliczanym do tzw. “małych mistrzów. Prawdopodobnie uczył się sztuki od swojego starszego brata oraz Albrechta Dürera. Jego prace charakteryzują się doskonałością rysunku i realizmem formy, a także wyraźnym wpływem Dürera, który był jego mistrzem. Oryginał został wykonany czarną kredą i kolorowymi kredkami. Rysunki te są studiami do portretów malowanych, które znajdują się w Galerii Nostitz w Pradze.
Szkic pierwotnie przypisany Hansowi Sebaldowi Behamowi a jeszcze wcześniej przypisywany Cranachowi, znajduje się w kolekcji Museum Albertina w Wiedniu. Beham malował znakomite portrety oraz obrazy historyczne i religijne. Jego kolorystyka często była bogata, z wykorzystaniem kontrastów i głębokich tonów. Kompozycja jego dzieł zazwyczaj była precyzyjna i szczegółowa, co pozwalało na realistyczne przedstawienie postaci. Beham i Dürer mieli wspólny wpływ na rozwój sztuki renesansowej w Niemczech. Jest bardzo prawdopodobne, że pracowali razem w pracowni Dürera.
litografia, papier, 42 x 32 cm w świetle oryginalnego passe – partout, (60 x 45 cm arkusz );
sucha pieczęć Museum Albertina,
litografia wykonana w XIX wieku przez oficynę muzealną „Albertina Facsimile” w Wiedniu; unikalna grafika z jedynej, wyjątkowej edycji grafik szkoły Dürera wydanej pod koniec XIX wieku.
Barthel Beham był niemieckim malarzem, miedziorytnikiem i rysownikiem okresu renesansu, zaliczanym do tzw. “małych mistrzów. Prawdopodobnie uczył się sztuki od swojego starszego brata oraz Albrechta Dürera. Jego prace charakteryzują się doskonałością rysunku i realizmem formy, a także wyraźnym wpływem Dürera, który był jego mistrzem. Oryginał został wykonany czarną kredą i kolorowymi kredkami. Rysunki te są studiami do portretów malowanych, które znajdują się w Galerii Nostitz w Pradze.
Szkic pierwotnie przypisany Hansowi Sebaldowi Behamowi a jeszcze wcześniej przypisywany Cranachowi, znajduje się w kolekcji Museum Albertina w Wiedniu. Beham malował znakomite portrety oraz obrazy historyczne i religijne. Jego kolorystyka często była bogata, z wykorzystaniem kontrastów i głębokich tonów. Kompozycja jego dzieł zazwyczaj była precyzyjna i szczegółowa, co pozwalało na realistyczne przedstawienie postaci. Beham i Dürer mieli wspólny wpływ na rozwój sztuki renesansowej w Niemczech. Jest bardzo prawdopodobne, że pracowali razem w pracowni Dürera.