Proweniencja:
Obraz ze zbiorów rodziny portretowanej; w roku 1990 odnotowany jako dawniejsza własność Janiny Kanafojskiej; następnie w zbiorach prywatnych w Warszawie.
Portret Ireny Kanafojskiej-Dembickiej, powstał w ramach jednoosobowej "Firmy portretowej", do działalności której Witkacy ograniczył swą twórczość plastyczną po roku 1924. W myśl naczelnej zasady-motta Firmy - Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone - oraz aby oszczędzić firmie mówienia po wiele razy tych samych rzeczy, artysta napisał "Regulamin Firmy", w którym dokładnie określił rodzaj i specyfikę pięciu podstawowych "typów" - A, B, C, D, E - malowanych portretów. Zastrzegał przy tym jednak możliwość różnych kombinacji i tworzenia typów pochodnych. Na portretach obok sygnatury umieszczał często informacje o zażytych narkotykach i używkach, uważając je za istotne dla swego samopoczucia, nastroju i - tym samym - procesu tworzenia obrazu.
Prezentowany tu portret młodej kobiety o delikatnych rysach twarzy, artysta sklasyfikował jako typ B, co według "Regulaminu Firmy" oznaczało rodzaj bardziej charakterystyczny od "wylizanego" portretu typu A, jednak bez cienia karykatury. Robota bardziej kreskowa niż typu A z pewnym odcieniem cech charakterystycznych, co nie wyklucza "ładności" w portretach kobiecych. Stosunek do modela obiektywny. Autorski dopisek - [P+NP1] - umieszczony przy sygnaturze i dacie, informuje dodatkowo, że - podczas seansu portretowego - artysta zapalił papierosa (P) po jednym dniu (lub miesiącu) niepalenia (NP1).
Obraz opisany:
- Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885 - 1939. Katalog dzieł malarskich, [oprac. I. Jakimowicz przy współpracy A. Żakiewicz], Muzeum Narodowe, Warszawa 1990, s. 142, nr kat. I/2152 (dawnej własność Janiny Kanafojskiej).
PORTRET IRENY KANAFOJSKIEJ-DEMBICKIEJ, 31 VIII 1938
pastel, karton naklejony na tekturę
65 x 50 cm
sygn. l.d.: Ignacy Witkiewicz | 1938 31/VIII | [P+NP1] (T. B)
Proweniencja:
Obraz ze zbiorów rodziny portretowanej; w roku 1990 odnotowany jako dawniejsza własność Janiny Kanafojskiej; następnie w zbiorach prywatnych w Warszawie.
Portret Ireny Kanafojskiej-Dembickiej, powstał w ramach jednoosobowej "Firmy portretowej", do działalności której Witkacy ograniczył swą twórczość plastyczną po roku 1924. W myśl naczelnej zasady-motta Firmy - Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone - oraz aby oszczędzić firmie mówienia po wiele razy tych samych rzeczy, artysta napisał "Regulamin Firmy", w którym dokładnie określił rodzaj i specyfikę pięciu podstawowych "typów" - A, B, C, D, E - malowanych portretów. Zastrzegał przy tym jednak możliwość różnych kombinacji i tworzenia typów pochodnych. Na portretach obok sygnatury umieszczał często informacje o zażytych narkotykach i używkach, uważając je za istotne dla swego samopoczucia, nastroju i - tym samym - procesu tworzenia obrazu.
Prezentowany tu portret młodej kobiety o delikatnych rysach twarzy, artysta sklasyfikował jako typ B, co według "Regulaminu Firmy" oznaczało rodzaj bardziej charakterystyczny od "wylizanego" portretu typu A, jednak bez cienia karykatury. Robota bardziej kreskowa niż typu A z pewnym odcieniem cech charakterystycznych, co nie wyklucza "ładności" w portretach kobiecych. Stosunek do modela obiektywny. Autorski dopisek - [P+NP1] - umieszczony przy sygnaturze i dacie, informuje dodatkowo, że - podczas seansu portretowego - artysta zapalił papierosa (P) po jednym dniu (lub miesiącu) niepalenia (NP1).
Obraz opisany:
- Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885 - 1939. Katalog dzieł malarskich, [oprac. I. Jakimowicz przy współpracy A. Żakiewicz], Muzeum Narodowe, Warszawa 1990, s. 142, nr kat. I/2152 (dawnej własność Janiny Kanafojskiej).