Fotografie skupiają się na fakturalności, materialności i nierealności przestawianych scen. Woda dzieli przestrzeń fotografii na to, co widzialne (nad powierzchnią wody) i na to, co ukryte (pod jej lustrem). Jest swoistą granicą między realnością, dosłownością świata a ukrytą, niewidoczną przestrzenią. Wynurzone fragmenty ciała kontrastują z zanikającymi, rozmytymi pod wodą. A tafla cieczy dzieli przestrzeń na to, co odsłonięte i ukryte dla widza. Poprzez nietypowy kontekst oraz fragmentaryczność przedstawienia ciału ludzkiemu nadane zostaje nowe znaczenie.
Rozczłonkowane, może być odczytywane, jako przedmiot lub obiekt poprzez pozbawienie go integralności i spoistości. Owo przedstawienie ciała w sytuacji z pogranicza jawy i snu wywołuje niepokój. Niedopowiedzenie, nieukazanie całości czy zatrzymany bezruch wzbudza uczucie dyskomfortu.

Jagoda Żyszkowska (ur. 1992)
Absolwentka Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie.
Ukończyła studia pierwszego stopnia na kierunku Edukacja Artystyczna w zakresie sztuk plastycznych. Dyplom obroniła w pracowni Sztuki Mediów Cyfrowych natomiast Aneks w zakładzie Rzeźby i Technik Szklarskich. Studia magisterskie ukończyła na kierunku Grafiki projektowej. A dyplom artystyczny obroniła w Zakładzie Wiedzy Wizualnej. Artystka należy do Grupy Lubelskich Fotografów oraz jest członkiem Stowarzyszenia Twórczego "Prowincja".
Głównie zajmuje się fotografią, tworzy jednak również grafiki i prace rzeźbiarskie. W swoich poszukiwaniach artystycznych łączy różne techniki i materiały. Tworzy miedzy innymi w szkle (fussing), ceramice czy metalu. W swoich pracach rzeźbiarskich wykorzystuje drewno, materiały organiczne oraz posługuje się narzutem gipsowym. Głównymi inspiracjami jej twórczych poszukiwań jest natura i człowiek w zderzeniu z cywilizacją, destrukcją jak i również tematy autobiograficzne.