Dekoracyjne, świetnie malowane martwe natury, wnętrza mieszkalne i kwiaty Alfonsa Karpińskiego do dzisiaj cieszą się popularnością. Za życia artysta był równie popularny jako portrecista, szczególnie jako portrecista kobiet. Początkowo w wizerunkach kobiet malowanych do około 1914 roku, stosował młodopolską stylizację, co nadawało jego modelkom modny wówczas charakter „kobiety demonicznej”.
W 1926 roku Karpiński miał już za sobą młodopolski okres twórczości; stał się raczej przedstawicielem malarstwa salonowego. Portret Heleny Poratyńskiej reprezentuje ten właśnie kierunek jego sztuki. Prosta kompozycja, naturalne usytuowanie modelki, pastelowa gama barwna, rozproszony światłocień, gładka faktura to wszystkie cechy, które będą charakterystyczne dla dalszej jego twórczości. Jak zwykle w jego obrazach, zachwyca umiejętność oddania faktury materii, w tym przypadku perłowej bieli bluzki portretowanej zestawionej z rozpływającą się matową bielą szala.