"Kompozycja narysowana została delikatnie prowadzoną kredką pastelową, która tworzy subtelną siatkę przenikających się drobnych kresek, dających z daleka efekt malarskiego zamglenia, a które całkowicie wyeliminowały linie konturów [...]. Portret góralki wpisuje się w cykl poświęcony tematyce huculskiej obecny u Teodora Axentowicza od roku 1882 [...]. W jego dorobku przeważają portrety eleganckich dam, ale równie częste są właśnie główki góralek huculskich lub podhalańskich. Ówczesny krytyk artystyczny Antoni Chołoniewski w 1906 roku dostrzegł, że nawet chłopki-rusinki zdają się mieć w sobie coś arystokratycznego, coś z dystynkcji dam światowych. Taka właśnie - wyciszona i dostojna w swojej urodzie jest góralka sportretowana na [naszym] obrazie".