Mela Muter- malarka związana z tzw. École de Paris. Na przełomie 1899/1900 uczyła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet u M. Kotarbińskiego. Następnie przez kilka miesięcy uczęszczała do Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi w Paryżu. Zasadniczo była jednak samoukiem i jak sama to podkreślała, najważniejszą szkołą malarstwa były jej kontakty z wybitnymi artystami i ich dziełami. Od roku 1901 mieszkała w Paryżu, skąd wyjeżdżała na letnie wakacje do Bretanii, a także kilkakrotnie do Hiszpanii, Szwajcarii, Włoch. Przyjaźniła się i utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi osobistościami epoki m.in. byli to R. Rolland, A. Zweig, R. M. Rilke, A. France, G. Clemenceau. W roku 1927 przyjęła obywatelstwo francuskie. Swoje prace wystawiała od 1902 w kraju- w Warszawie, Krakowie i Lwowie (w 1907 i w 1923 miała pokazy indywidualne w warszawskiej Zachęcie), w Paryżu- w Salonach Jesiennym i Tuilerier, i w galeriach Drueta, Billieta, La Renaissance, a następnie w większości krajów europejskich, w USA i w krajach afrykańskich. Była uznaną portrecistką- malowała m.in. wizerunki G. Clemenceau, J. Kasprowicza, L. Staffa, S. Żeromskiego oraz wiele własnych autoportretów. Tworzyła ponadto pejzaże i martwe natury. Interesowała ją tematyka macierzyństwa, cierpienia ludzkiego, nędzy i starości. Środki formalne, które stosowała- pewna geometryzacja formy, rezygnacja ze szczegółów, wyraźny kontur, duży format płócien- sprawiały, że jej dzieła cechowały się dużą siłą wyrazu i pewną monumentalnością.
Olej, płótno; 55 x 46 cm
Sygn. l. g.: Muter.
Na poprzeczce krosna uszkodzona nalepka papierowa paryskiej galerii Josepha Biluet`a
Mela Muter- malarka związana z tzw. École de Paris. Na przełomie 1899/1900 uczyła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet u M. Kotarbińskiego. Następnie przez kilka miesięcy uczęszczała do Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi w Paryżu. Zasadniczo była jednak samoukiem i jak sama to podkreślała, najważniejszą szkołą malarstwa były jej kontakty z wybitnymi artystami i ich dziełami. Od roku 1901 mieszkała w Paryżu, skąd wyjeżdżała na letnie wakacje do Bretanii, a także kilkakrotnie do Hiszpanii, Szwajcarii, Włoch. Przyjaźniła się i utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi osobistościami epoki m.in. byli to R. Rolland, A. Zweig, R. M. Rilke, A. France, G. Clemenceau. W roku 1927 przyjęła obywatelstwo francuskie. Swoje prace wystawiała od 1902 w kraju- w Warszawie, Krakowie i Lwowie (w 1907 i w 1923 miała pokazy indywidualne w warszawskiej Zachęcie), w Paryżu- w Salonach Jesiennym i Tuilerier, i w galeriach Drueta, Billieta, La Renaissance, a następnie w większości krajów europejskich, w USA i w krajach afrykańskich. Była uznaną portrecistką- malowała m.in. wizerunki G. Clemenceau, J. Kasprowicza, L. Staffa, S. Żeromskiego oraz wiele własnych autoportretów. Tworzyła ponadto pejzaże i martwe natury. Interesowała ją tematyka macierzyństwa, cierpienia ludzkiego, nędzy i starości. Środki formalne, które stosowała- pewna geometryzacja formy, rezygnacja ze szczegółów, wyraźny kontur, duży format płócien- sprawiały, że jej dzieła cechowały się dużą siłą wyrazu i pewną monumentalnością.