Picasso poznał Dorę Maarw 1936 roku w Les Deux Magots, dokąd lubił chodzić po wieczornych spacerach. Wiele lat później Picasso powiedział, że tego wieczoru Dora miała na sobie czarne rękawiczki z haftowanymi kwiatami róż. Bawiła się, wbijając nożem miejsca między palcami lewej ręki leżącej na stole. Picasso poprosił Dorę, aby dała mu swoje zakrwawione rękawiczki. Przez całe życie trzymał je w specjalnym pudełku.
Dora Maar była nerwową i niespokojną istotą, która zapisała się w sztuce Picassa jako „płacząca kobieta”. Z wizerunkiem Maara Picasso namalował kilkadziesiąt portretów Dory Maar i odbył z nią swego rodzaju retrospektywną podróż po swojej twórczości - była ona reprezentowana we wszystkich stylach i sposobach malarstwa, jakich artysta próbował wcześniej. Jednak nawet sam Picasso zauważył, że nigdy nie potrafiłby namalować jej uśmiechniętej. Najbardziej typową cechą portretów Dory są duże i głębokie oczy, pełne łez, niepokoju, smutku lub po prostu rozmarzone.
litografia barwna, papier welinowy o wysokiej gramaturze; 50 x 34 cm (kompozycja), 70 x 50 cm (arkusz);
sygn. na płycie pod kompozycją p. d. "Picasso" oraz numerowana ołówkiem „79/200”; l.d. sucha pieczęć wydawcy z napisem „PICASSO”; na odwrocie barwne faksymile rysunku Picassa tzw. główki wraz z sygnaturą oraz informacje o wydawcy - „Copyright Foundation Pablo Picasso” / wysokość nakładu (200 szt.) / każdy egzemplarz numerowany. Oryginalny certyfikat.
Picasso poznał Dorę Maarw 1936 roku w Les Deux Magots, dokąd lubił chodzić po wieczornych spacerach. Wiele lat później Picasso powiedział, że tego wieczoru Dora miała na sobie czarne rękawiczki z haftowanymi kwiatami róż. Bawiła się, wbijając nożem miejsca między palcami lewej ręki leżącej na stole. Picasso poprosił Dorę, aby dała mu swoje zakrwawione rękawiczki. Przez całe życie trzymał je w specjalnym pudełku.
Dora Maar była nerwową i niespokojną istotą, która zapisała się w sztuce Picassa jako „płacząca kobieta”. Z wizerunkiem Maara Picasso namalował kilkadziesiąt portretów Dory Maar i odbył z nią swego rodzaju retrospektywną podróż po swojej twórczości - była ona reprezentowana we wszystkich stylach i sposobach malarstwa, jakich artysta próbował wcześniej. Jednak nawet sam Picasso zauważył, że nigdy nie potrafiłby namalować jej uśmiechniętej. Najbardziej typową cechą portretów Dory są duże i głębokie oczy, pełne łez, niepokoju, smutku lub po prostu rozmarzone.