Tadeusz Ajdukiewicz rozpoczął naukę malarstwa od krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych w klasie W. Łuszczkiewicza. Jako stypendysta kontynuował naukę w Wiedniu i Monachium. Do kraju wrócił w 1875 roku. Zajmował się wówczas portretowaniem sławnych osób, podróżami zagranicznymi, hodowlą koni. W 1884 roku otrzymał pracownię artystyczną po H. Makacie w Wiedniu. Artysta zaczął działać w Londynie, Petersburgu, Bukareszcie, Sofii. Otrzymywał prestiżowe zamówienia na dworach królewskich. Malował portrety, parady, potyczki. Doskonałe opanowanie warsztatu malarskiego dawało znakomite efekty w tych okazałych dziełach. Cieszyły się one szerokim uznaniem wśród publiczności, zwłaszcza tej utytułowanej. Ajdukiewicz wystawiał swoje prace w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, u Krywulta i Ungera. Zmarł jako legionista w wojskowym szpitalu.
olej, płótno; 45,5 x 38,2 cm;
na odwrocie (na 2/3 wysokości) słabo czytelny napis odręczny: Tadeusz Ajdukiewicz
Tadeusz Ajdukiewicz rozpoczął naukę malarstwa od krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych w klasie W. Łuszczkiewicza. Jako stypendysta kontynuował naukę w Wiedniu i Monachium. Do kraju wrócił w 1875 roku. Zajmował się wówczas portretowaniem sławnych osób, podróżami zagranicznymi, hodowlą koni. W 1884 roku otrzymał pracownię artystyczną po H. Makacie w Wiedniu. Artysta zaczął działać w Londynie, Petersburgu, Bukareszcie, Sofii. Otrzymywał prestiżowe zamówienia na dworach królewskich. Malował portrety, parady, potyczki. Doskonałe opanowanie warsztatu malarskiego dawało znakomite efekty w tych okazałych dziełach. Cieszyły się one szerokim uznaniem wśród publiczności, zwłaszcza tej utytułowanej. Ajdukiewicz wystawiał swoje prace w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, u Krywulta i Ungera. Zmarł jako legionista w wojskowym szpitalu.