Jeszcze jako dziecko – przeczuwał wyjątkowość jej natury, rozumiał pokrewną własnej marzycielskość; o los jej niepokoił się zawsze, wiedząc jak nikła była jej odporność wobec przeciwności i doświadczeń, które przynosiło jej życie – pisała Jadwiga Puciata-Pawłowska o relacji Malczewskiego z Julią (Jacek Malczewski, Wrocław-Warszawa -Kraków 1968, s. 209). Ukochana córka często pojawiała się na jego płótnach, artysta stworzył też wiele jej portretów, zarówno olejnych, jak i bardziej kameralnych, jak oferowana akwarela.