Polski malarz, tworzący we Francji. Jako chłopiec służył na dworze króla Stanisława Augusta. Malarstwo studiował u Marcello Bacciarellego. Dzięki królewskiemu stypendium wyjechał do Paryża i tam w latach 1760-69 kontynuował naukę u Joseph-Marie Viena i carla van Loo w Akademii Królewskiej. Stanisław August chciał, aby Kucharski zajął się malarstwem historycznym, ale sam artysta wolał portret i dlatego stracił stypendium. W latach 1776-78 pracował na dworze księcia de Conde, ale wśród jego klientów znajdowali się również przedstawiciele innych francuskich rodów arystokratycznych i polscy magnaci odwiedzający Paryż. W 1789 r. został nadwornym malarzem królowej Marii Antoniny. Namalował kilka portretów królowej, dzieci królewskich i członków dworu. W czasie rewolucji francuskiej pozostał wierny monarchii. Na starość zamieszkał w Sainte-Perine, pod Paryżem, a król Ludwik XVIII przyznał mu pensję.
Uprawiał wyłącznie kameralny portret. Stosował popiersia na neutralnych tłach, klasycystycznie powściągliwe. Umiał wydobyć cechy psychiczne modela, scharakteryzować wyraz, oddać nastrój. Uzyskiwał to najprostszymi środkami. Był portrecistą subtelnym, szlachetnym.