Pochodził ze znanej, wielopokoleniowej krakowskiej rodziny artystów malarzy. Pierwszych lekcji rysunku udzielał mu ojciec Józef (1816-75). Kontynuował naukę malarstwa w latach 1871-76 i 1878-79 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Matejki. Po otrzymaniu stypendium uzupełniał edukację za granicą w monachijskiej Akademii u A Wagnera i O. Seitza (1877-78) oraz w Wiedniu (1879) i W Paryżu (1883-84). Po studiach mieszkał do roku 1892 w Krakowie, a następnie przeprowadził się do Wiednia. W latach 1894-1918 pracował jako profesor wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Podróżował do Włoch, Grecji, Turcji i Egiptu. Pomimo powodzenia, jakim cieszyły się w Wiedniu jego obrazy, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na stałe powrócił do kraju i zamieszkał w rodzimym Krakowie. Malował sceny rodzajowe i portrety, które przyniosły mu sławę i powodzenie. Portretował m.in. wielokrotnie, cesarza Franciszka Józefa oraz arystokrację, wysokich urzędników i wojskowych z kręgu dworu cesarskiego Stworzył znany wizerunek, zaprzyjaźnionego z malarzem, Henryka Sienkiewicza (w MN w Krakowie). W czasie częstych pobytów w kraju malował portrety polskiej arystokracji i ziemiaństwa a także znanych osobistości krakowskich, rektorów i profesorów uniwersytetu. Mistrzostwo techniczne, umiejętność trafnej charakterystyki zyskiwały mu uznanie i powodzenie wśród klientów, a na wystawach liczne nagrody i medale (m.in. otrzymał złote medale na wystawach w Monachium, Berlinie, Wiedniu, Paryżu).