Jerzy Balukiewicz w latach 1846-1852 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Swoje prace wystawiał w 1858 na Wystawie Krajowej Sztuk Pięknych w Warszawie, wcześniej, w 1856 w Galerii Hirszla. Był jednym z pierwszych uczestników i działaczy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (zał. 1860), na wystawach którego prezentował swoje prace w latach 1861 - 1876. W 1874 r. objął posadę nauczyciela rysunków w Szkole Realnej w Kaliszu. Później, aż do roku 1907 uczył kreślarstwa i rysunków także w kaliskim Gimnazjum Żeńskim. Malował obrazy historyczne, rodzajowe i religijne oraz portrety. Jego rysunki ukazywały się w "Kłosach" i "Tygodniku Ilustrowanym": W 1966 r. w krużgankach klasztoru Franciszkanów w Kaliszu zorganizowano wystawę obrazów Balukiewicza ilustrującą tysiącletnie dzieje Polski. Jego prace przechowywane są w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Warszawy i Muzeum w Radomiu.

Antoni Balukiewicz, ojciec malarza, konstruktor budowli wojskowych, zarządca koszar mirowskich. W 1854 r. mieszkał w rodzina na Chłodnej 934. Sportretowany jest w mundurze urzędnika administracji wojskowej - radcy tytularnego (IX ranga, równa kapitanowi w wojsku) Korpusu Inżynierów Armii Rosyjskiej. Na guzikach ma przedstawione wybuchające się granaty. Na palcu ma sygnet z herbem Trzaska.
W Korpusie Inżynierów Armii Rosyjskiej służyli cywilni inżynierowie podlegli Ministerstwu Wojny.
Koszary Mirowskie wybudowano w latach 30. XVIII w. dla Regimentu Gwardii Pieszej Koronnej. Przebudowane w latach 1784-86 i 1815. Stacjonowały tam oddziały Księstwa Warszawskiego: 2 i 17 Pułk Ułanów, 14 Pułk Kirasjerów. Podczas Powstania Listopadowego stacjonował tu 6 Pułk Ułanów. Po przebudowie w 1851 r. ulokowano tu Straż Ogniową. W 1898 r. rozebrano budynki od strony wschodniej pod Plac i Hale Mirowskie. Pozostałe budynki uległy zniszczeniu podczas powstania w 1944 r. Po wojnie odbudowano dwa budynki, w których mieści się Straż Pożarna.