U dołu łaciński napis objaśniający ukazaną postać: PERILL: D: ANNA MARGARETHA METZINGERIANA, NATA LIESCHIANA DE HORNAU |RSS BALTHASARIS LIESCH WRATISL. SUFRAGANEI SOROR. FUNDATRIX PIAE CAUSAE (Wielmożna pani Anna Małgorzata Metzinger, z domu Liesch von Hornau, siostra przewielebnego biskupa sufragana
wrocławskiego Baltazara Liescha von Hornau. Fundatorka dzieł pobożnych)

Portret damy ujętej w całej postaci. Ukazana na tarasie, na tle parku przy barokowej fontannie. Według inskrypcji przedstawiona dama to Anna Małgorzata Metzinger, z domu Liesch von Hornau, fundatorka dzieł charytatywnych i pobożnych. Daty jej życia, których inskrypcja nie podaje, w przybliżeniu wytyczają daty życia jej brata (1592-1661). Anna Margaretha była żoną Johanna Christopha Metzingera, właściciela wsi Ścinawka Średnia, koło Bożkowa i honorowego burmistrza Kłodzka. Portret pani Metzinger został namalowany przez tego samego malarza, który wykonał wizerunek Caspara Jäschke (poz. 36), o czym świadczy identyczny rodzaj napisu u dołu obrazu, kompozycja, styl malowania i rozmiary. Dostępne ¼ródła nie wskazują, aby obie portretowane osoby były spokrewnione; najpewniej powodem namalowania obu reprezentacyjnych portretów było upamiętnienie dobroczyńców kłodzkich jezuitów, a obrazy pochodzą najprawdopodobniej z kolegium jezuickiego w Kłodzku. Portrety nie zostały namalowane ad vivum, z żyjących modeli. Styl malowideł wskazuje na czas powstania w latach 1690-1730. Artysta musiał posiadać znajomość reprezentacyjnego kanonu portretów oficjalnych, który - zapoczątkowany przez van Dycka - przyjął się i rozwinął najpierw we Francji, a po 1700 roku w Austrii, zwłaszcza na cesarskim dworze Habsburgów. Przez kraje niemieckojęzyczne aż po Skandynawię promieniował zaś na skoligacone z nimi dwory arystokracji europejskiej.
*Za powyższe wiadomości i sugestie wyrażam wdzięczność pani Ewie Houszce z Muzeum Narodowego we Wrocławiu.