Malarz-akwarelista, rysownik i ilustrator, założyciel słynnej "dynastii" artystycznej.
Był w gruncie rzeczy samoukiem: nigdy nie odebrał systematycznego wykształcenia akademickiego. Przez krótki czas- równolegle ze studiami prawniczymi- uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego we Lwowie, później korzystał ze wskazówek Piotra Michałowskiego; podczas pobytu w Paryżu (1855-1869) pracował pod kierunkiem Horacego Verneta a przez dziesięć miesięcy, w latach 1868-1869 - w monachijskim atelier Franza Adama. W okresie "warszawskim" intensywnie współpracował z prasą ilustrowaną. Przyjaźnił się z przedstawicielami tutejszej "cyganerii" malarskiej: Franciszkiem Kostrzewskim, Henrykiem Pillatim, Wojciechem Gersonem oraz Marcinem Olszyńskim. W 1869 roku, po licznych podróżach, osiadł w Krakowie.
Perfekcyjny pod względem warsztatowym akwarelista o wielkiej łatwości procesu twórczego. Zaczynając jako kronikarz życia ziemiańskiego oraz zręczny malarz koni rychło, dzięki pomocy i protekcji najznamienitszych rodzin arystokratycznych, zyskał znaczna sławę i powodzenie. Za sprawa pracowitości i oryginalności swego talentu, pomimo kameralnego charakteru swych prac i skłonności do rodzajowości, stał się- na podobieństwo Sienkiewicza w literaturze- malarskim pamiętnikarzem świetności szlacheckiej Rzeczypospolitej.
Wczesna praca portretowa artysty w konwencji "wiedeńskiej" miniatury nie jest, mimo znacznego, a w tym przypadku złudnego podobieństwa rysów, jego autoportretem. Przedstawia bowiem, zgodnie z dawnym określeniem na plecach, obywatela ziemskiego Aleksandra Jaźwińskiego, dziedzica Poddniestrzan w ówczesnym pow. bobreckim (ur. po 1804 r., wpisanego w poczet szlachty galicyjskiej, czyli wylegitymowanego w r. 1850, syna Piotra, generała wojsk polskich zm. 1829), o czym upewnia jego wcześniejszy portret miniaturowy, namalowany przed 1831 r. przez Józefa Haara (por. S.Zarewicz, Polskie miniatury na lwowskiej wystawie, "Sztuka"t.III, Lwów 1913, s.68).
miniatura typu zwanego "wiedeńskim" [przed 1848 lub 1851 ?]
Akwarela, papier naklejony na karton, 17,5 x 13 cm (narożniki zaokrąglone; amatorsko wykonane, stare passe-partout typu "wiedeńskiego")
Sygnowany po prawej u dołu pędzelkiem i akwarelą: JK (monogram wiązany); na starych plecach czerwoną kredką tradycyjne określenie osoby portretowanej: Aleksander Jaświński (sic)
Malarz-akwarelista, rysownik i ilustrator, założyciel słynnej "dynastii" artystycznej.
Był w gruncie rzeczy samoukiem: nigdy nie odebrał systematycznego wykształcenia akademickiego. Przez krótki czas- równolegle ze studiami prawniczymi- uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego we Lwowie, później korzystał ze wskazówek Piotra Michałowskiego; podczas pobytu w Paryżu (1855-1869) pracował pod kierunkiem Horacego Verneta a przez dziesięć miesięcy, w latach 1868-1869 - w monachijskim atelier Franza Adama. W okresie "warszawskim" intensywnie współpracował z prasą ilustrowaną. Przyjaźnił się z przedstawicielami tutejszej "cyganerii" malarskiej: Franciszkiem Kostrzewskim, Henrykiem Pillatim, Wojciechem Gersonem oraz Marcinem Olszyńskim. W 1869 roku, po licznych podróżach, osiadł w Krakowie.
Perfekcyjny pod względem warsztatowym akwarelista o wielkiej łatwości procesu twórczego. Zaczynając jako kronikarz życia ziemiańskiego oraz zręczny malarz koni rychło, dzięki pomocy i protekcji najznamienitszych rodzin arystokratycznych, zyskał znaczna sławę i powodzenie. Za sprawa pracowitości i oryginalności swego talentu, pomimo kameralnego charakteru swych prac i skłonności do rodzajowości, stał się- na podobieństwo Sienkiewicza w literaturze- malarskim pamiętnikarzem świetności szlacheckiej Rzeczypospolitej.
Wczesna praca portretowa artysty w konwencji "wiedeńskiej" miniatury nie jest, mimo znacznego, a w tym przypadku złudnego podobieństwa rysów, jego autoportretem. Przedstawia bowiem, zgodnie z dawnym określeniem na plecach, obywatela ziemskiego Aleksandra Jaźwińskiego, dziedzica Poddniestrzan w ówczesnym pow. bobreckim (ur. po 1804 r., wpisanego w poczet szlachty galicyjskiej, czyli wylegitymowanego w r. 1850, syna Piotra, generała wojsk polskich zm. 1829), o czym upewnia jego wcześniejszy portret miniaturowy, namalowany przed 1831 r. przez Józefa Haara (por. S.Zarewicz, Polskie miniatury na lwowskiej wystawie, "Sztuka"t.III, Lwów 1913, s.68).