Czułe przedstawienia córki artysty Agaty Dudy Gracz – reżyserki i scenografki teatralnej – stanowią osobny dział w niezwykle bogatej galerii portretów malowanych przez Dudę Gracza. Zupełnie różne od wnikliwych wizerunków pełnych wad rodaków, są rodzajem rodzinnej kroniki rejestrującej zmiany zachodzące w ukochanej jedynaczce – od wyglądu, przez stany emocjonalne, po cechy osobowościowe. Tak wspomina je ich główna bohaterka:
Portrety powstawały rok w rok jako urodzinowy prezent dla mnie. Stąd stały się zapisem mojego życia od dnia urodzin („Witaj córeczko“) aż do ostatniego, namalowanego dwa lata przed śmiercią Taty („Najwspanialszej córce świata...“). Po 18 roku życia powodem do powstania kolejnych portretów były zdarzenia, które były dla nas ważne: np. kiedy wyprowadziłam się z domu i zaczęłam studiować, kiedy się zaręczyłam, wyjechałam z Polski na 3 miesiące za granicę, miałam operację kolana, skończyłam historię sztuki i zaczęłam studiować reżyserię, zrobiłam swój pierwszy spektakl itp.
(cyt. za: A. Duda Gracz, certyfikat autentyczności)
Obraz Portret Agaty – 18 był ostatnim z serii portretów urodzinowych. Wykonany w symbolicznym momencie wkroczenia w dorosłość, przedstawia nastoletnią córkę w studniówkowej sukience. Wprawne oko ojca – dającego sobie w tym przypadku prawo idealizować i rozpieszczać – zdołało uchwycić naturalne piękno dojrzewającej kobiety. Pojawienie się na rynku tak intymnego, dokumentującego wyjątkową więź łączącą oboje artystów dzieła, jest z pewnością wydarzeniem dużej wagi.
olej, płyta
70 x 50 cm
sygn. l.g.: DUDA GRACZ. 1489/92
na odwr. na płycie nalepka autorska z danymi obrazu
Obrazowi towarzyszy certyfikat autentyczności podpisany przez córkę artysty, Agatę Dudę Gracz.
Czułe przedstawienia córki artysty Agaty Dudy Gracz – reżyserki i scenografki teatralnej – stanowią osobny dział w niezwykle bogatej galerii portretów malowanych przez Dudę Gracza. Zupełnie różne od wnikliwych wizerunków pełnych wad rodaków, są rodzajem rodzinnej kroniki rejestrującej zmiany zachodzące w ukochanej jedynaczce – od wyglądu, przez stany emocjonalne, po cechy osobowościowe. Tak wspomina je ich główna bohaterka:
Portrety powstawały rok w rok jako urodzinowy prezent dla mnie. Stąd stały się zapisem mojego życia od dnia urodzin („Witaj córeczko“) aż do ostatniego, namalowanego dwa lata przed śmiercią Taty („Najwspanialszej córce świata...“). Po 18 roku życia powodem do powstania kolejnych portretów były zdarzenia, które były dla nas ważne: np. kiedy wyprowadziłam się z domu i zaczęłam studiować, kiedy się zaręczyłam, wyjechałam z Polski na 3 miesiące za granicę, miałam operację kolana, skończyłam historię sztuki i zaczęłam studiować reżyserię, zrobiłam swój pierwszy spektakl itp.
(cyt. za: A. Duda Gracz, certyfikat autentyczności)
Obraz Portret Agaty – 18 był ostatnim z serii portretów urodzinowych. Wykonany w symbolicznym momencie wkroczenia w dorosłość, przedstawia nastoletnią córkę w studniówkowej sukience. Wprawne oko ojca – dającego sobie w tym przypadku prawo idealizować i rozpieszczać – zdołało uchwycić naturalne piękno dojrzewającej kobiety. Pojawienie się na rynku tak intymnego, dokumentującego wyjątkową więź łączącą oboje artystów dzieła, jest z pewnością wydarzeniem dużej wagi.