„Panna Młoda jest dla mnie opowieścią o zmianie, emocjonalnej tranzycji, pożegnaniem z uwikłaniem w społeczne oczekiwania i deklaracją działania na własnych warunkach. Osobistym zobowiązaniem do zgody jedynie na te kompromisy, które harmonizują z indywidualnymi potrzebami”.
Agnieszka Szumielewicz

Monika Misztal najczęściej decyduje się na tworzenie portretów. Wykorzystując charakterystyczne, wielowarstwowe faktury oraz ekspresyjne ruchy pędzla przekazuje swoistą impulsywność i stany emocjonalne charakterystyczne dla jej twórczego wyrazu. Dosyć prywatna twórczość wywołuje skrajne reakcje, potęgując uczucie wstrętu lub wzbudzając nieustanną fascynację u odbiorców.
Dla artystki cielesność jest złożonym, fizjologiczno-emocjonalnym zagadnieniem, które wykracza poza granice widzialności, będąc zarazem reakcją na społeczne, kulturowe i mentalne zahamowania. Jej prace są porównywane do dzieł Witkacego, a konkretnie do niepewności wobec człowieka, który kryje się za widoczną twarzą.

Ekspresyjne malarstwo Misztal pobudza wszystkie zmysły i angażuje odbiorcę po - przez osobiste, niezależne gesty artystki. Jednocześnie stawia ona trudne pytania o granice odrzucenia, odrazy, fascynacji bezużyteczności oraz o granice ciała i stworzonego dzieła sztuki.

„Kiedy maluję, jestem nieskrępowana. Moje obrazy to struktura, faktura, kolor i emocje”. Monika Misztal