Tomasz Łubieński (1784 - 1870) szwoleżer, hrabia pruski, baron I Cesarstwa Francuskiego, generał, senator-kasztelan Królestwa Polskiego, ziemianin kaliski i przedsiębiorca. W 1806 r. wstąpił do Polskiej Gwardii Honorowej przy Napoleonie i został mianowany zastępcą dowódcy. W kwietniu 1807 r. otrzymał przydział do Pułku Lekkokonnego (polskiego) Gwardii Cesarskiej, gdzie służył do 1810 r. Brał udział w szarży pod Somosierrą. W 1809 r. otrzymał Krzyż Oficerski Legii Honorowej. W kampanii 1809 brał udział w bitwie pod Essling i Wagram. W obu bitwach odznaczył się odwagą i umiejętnościami dowódczymi. W nagrodę otrzymał tytuł barona cesarstwa. W 1810 r. otrzymał Virtuti Militari. Na początku 1811 r. tworzył się 2 Pułk Ułanów Nadwiślańskich, którego został dowódcą w stopniu pułkownika. W 1812 walczył pod Filipowem, Połockiem, Borysowem, Berezyną. W kampanii 1813 r. walczył pod Dreznem, Kulm, Lipskiem i Hanau. Do służby w wojsku polskim przeszedł w stopniu generała majora. szybko popadł w konflikt w Wielkim Księciem Konstantym i podał sie do dymisji.
W cywilu zajął się działalnością gospodarczą oraz polityczną. W powstaniu listopadowym był krótko wiceministrem spraw wewnętrznych.. Walczył pod Wawrem i Ostrołęką. W latach 1840-1841 był dyrektorem budowy kolei warszawsko-wiedeńskiej.