Fryderyk Heider - malarz, grafik. Studiował w latach 1925-33 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych ucząc się malarstwa w pracowni Józefa Mehoffera, rze¼by u Xawerego Dunikowskiego i grafiki u Jana Wojnarskiego. Po studiach (od 1935) zamieszkał w Warszawie. Poza malowaniem zajmował się grafiką użytkową i aranżacją wnętrz. W czasie powstania warszawskiego w pożarze mieszkania spaliła się większość jego prac. Po wojnie, od roku 1945 mieszkał w Gliwicach. Był animatorem życia artystycznego i kulturalnego miasta. Współorganizował powstanie gliwickiego Oddziału ZPAP; brał udział w pracach społecznej Podkomisji Kultury i Sztuki przy Komisji Kultury i Oświaty MRN. Został zatrudniony jako kustosz w muzeum w Gliwicach, któremu przekazał swoje uratowane z powstania szkicowniki. Brał udział przy odzyskiwaniu zbiorów muzealnych. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Malował kompozycje figuralne, krajobrazy, sceny rodzajowe i martwe natury. Poza techniką olejną malował gwaszem, akwarelą, kolorowymi tuszami, uprawiał grafikę i nie rozstawał się ze szkicownikiem. Przed wojną wystawiał swoje prace m.in. w TZSP w Warszawie (1937) i w TPSP w Krakowie (1938). Po wojnie uczestniczył w wielu wystawach ogólnopolskich oraz prezentował swoją twórczość na wystawach indywidualnych m.in. w CBWA w Katowicach i Szczecinie (1957), w Muzeum Okręgowym w Przemyślu (1984), w BWA w Katowicach
(1985) i w warszawskiej Zachęcie (1987).
Prezentowany obraz pochodzi z okresu, w którym artysta pod wpływem sztuki kubistów, upraszcza i geometryzuje formy, obwodząc płaszczyzny o płasko położonym kolorze, grubym konturem. Tak podzielone kompozycje, zwłaszcza powstałe w latach 1961-63, zatracają podobieństwo do przedstawianego motywu, zbliżając się do abstrakcji geometrycznej.
Gwasz, papier; 50 x 70 cm
Sygnowany p.d.: F. Hayder
Na odwrocie nalepka papierowa: ARTYSTA PLASTYK |
ERYK HEIDER PORT |
ROK 19(?6)1 | TECHNIKA GWASZ | WYMIARY 70 x 50
Fryderyk Heider - malarz, grafik. Studiował w latach 1925-33 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych ucząc się malarstwa w pracowni Józefa Mehoffera, rze¼by u Xawerego Dunikowskiego i grafiki u Jana Wojnarskiego. Po studiach (od 1935) zamieszkał w Warszawie. Poza malowaniem zajmował się grafiką użytkową i aranżacją wnętrz. W czasie powstania warszawskiego w pożarze mieszkania spaliła się większość jego prac. Po wojnie, od roku 1945 mieszkał w Gliwicach. Był animatorem życia artystycznego i kulturalnego miasta. Współorganizował powstanie gliwickiego Oddziału ZPAP; brał udział w pracach społecznej Podkomisji Kultury i Sztuki przy Komisji Kultury i Oświaty MRN. Został zatrudniony jako kustosz w muzeum w Gliwicach, któremu przekazał swoje uratowane z powstania szkicowniki. Brał udział przy odzyskiwaniu zbiorów muzealnych. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Malował kompozycje figuralne, krajobrazy, sceny rodzajowe i martwe natury. Poza techniką olejną malował gwaszem, akwarelą, kolorowymi tuszami, uprawiał grafikę i nie rozstawał się ze szkicownikiem. Przed wojną wystawiał swoje prace m.in. w TZSP w Warszawie (1937) i w TPSP w Krakowie (1938). Po wojnie uczestniczył w wielu wystawach ogólnopolskich oraz prezentował swoją twórczość na wystawach indywidualnych m.in. w CBWA w Katowicach i Szczecinie (1957), w Muzeum Okręgowym w Przemyślu (1984), w BWA w Katowicach
(1985) i w warszawskiej Zachęcie (1987).
Prezentowany obraz pochodzi z okresu, w którym artysta pod wpływem sztuki kubistów, upraszcza i geometryzuje formy, obwodząc płaszczyzny o płasko położonym kolorze, grubym konturem. Tak podzielone kompozycje, zwłaszcza powstałe w latach 1961-63, zatracają podobieństwo do przedstawianego motywu, zbliżając się do abstrakcji geometrycznej.