Józef Rapacki znakomity malarz pejzażysta w pastelowych chłodnych barwach ukazał piękno i niesamowitą atmosferę mglistego poranka. Zgodnie z zasadami perspektywy powietrznej pierwszy plan oddany jest w najciemniejszych tonach. Samotne wysokie drzewa o pozbawionych liści gałęziach budowane są odcieniami nasyconego brązu. Im dalej w głąb obrazu tym jaśniejsze tony. Trzony drzew przechodzą w beż, popielaty aż zupełnie rozpływają się w seledynowo - mlecznym tle. Bajeczne odcienie nieba korespondują z wrzosowymi kwiatami pokrywającymi trawę na leśnej polanie.
Józef Rapacki odebrał gruntowną edukację artystyczną. Początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Kontynuował studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Floriana Cynka, Feliksa Szynalowskiego i Ignacego Jabłońskiego. Od 1888 roku uczył się w Akademii w Monachium u Fehra. W 1888 roku zadebiutował również wystawą w warszawskiej Zachęcie gdzie odtąd wystawiał rokrocznie. Obrazy artysty cieszyły się i cieszą duża popularnością wśród znawców i miłośników sztuki.