POCHODZENIE: Desa Unicum, 2016; kolekcja prywatna, Warszawa

Stanisław Fijałkowski (ur. 1922) Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowniach Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera w latach 1946-1951. Od 1947 roku był wykładowcą, a następnie profesorem na macierzystej uczelni. Należał do warszawskiego Klubu Młodych Plastyków i Naukowców. Reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo w 1969 roku i w Wenecji w 1972 roku. Z biegiem czasu artysta ograniczał środki wyrazu zbliżając się do minimalistycznych, subtelnych abstrakcji. Fijałkowski od początku swojej twórczości kładzie nacisk na filozoficzny i duchowy aspekt malarstwa. Jego dzieła nasycone są symboliką i traktują o sprawach dla człowieka najważniejszych. Prace Stanisława Fijałkowskiego prezentowano na ponad 500 wystawach krajowych i zagranicznych. Znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych w Polsce i zagranicą, m.in. w: Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Albertinie w Wiedniu, Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, w Muzeum imienia Puszkina w Moskwie, w McGrew-Hill Collection w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie czy Kunstmuseum w Bochum.

Malowanie jest formą dochodzenia do odpowiedzi na pytania dotyczące prawdy o życiu. Jest to język, w którym formułujemy i nadajemy sens naszej działalności jako ludzi. Stanisław Fijałkowski

6
Stanisław FIJAŁKOWSKI (1922 Zdołbunów na Wołyniu - 2020 Łódź)

Poranne szepty z głębi obrazu, 2005

olej, płótno, 116 x 81 cm,
sygnowany, datowany i opisany na blejtramie: S. Fijałkowski – Poranne szepty z głębi obrazu 2005

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

POCHODZENIE: Desa Unicum, 2016; kolekcja prywatna, Warszawa

Stanisław Fijałkowski (ur. 1922) Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowniach Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera w latach 1946-1951. Od 1947 roku był wykładowcą, a następnie profesorem na macierzystej uczelni. Należał do warszawskiego Klubu Młodych Plastyków i Naukowców. Reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo w 1969 roku i w Wenecji w 1972 roku. Z biegiem czasu artysta ograniczał środki wyrazu zbliżając się do minimalistycznych, subtelnych abstrakcji. Fijałkowski od początku swojej twórczości kładzie nacisk na filozoficzny i duchowy aspekt malarstwa. Jego dzieła nasycone są symboliką i traktują o sprawach dla człowieka najważniejszych. Prace Stanisława Fijałkowskiego prezentowano na ponad 500 wystawach krajowych i zagranicznych. Znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych w Polsce i zagranicą, m.in. w: Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Albertinie w Wiedniu, Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, w Muzeum imienia Puszkina w Moskwie, w McGrew-Hill Collection w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie czy Kunstmuseum w Bochum.

Malowanie jest formą dochodzenia do odpowiedzi na pytania dotyczące prawdy o życiu. Jest to język, w którym formułujemy i nadajemy sens naszej działalności jako ludzi. Stanisław Fijałkowski