Mino da Fiesole był włoskim rze¼biarzem działającym w Toskanii oraz w Rzymie. Kształcił się u Desideria da Settignano oraz Antonia Rossellina. Tworzył przede wszystkim popiersia portretowe i płaskorze¼by. Jednym z jego największych dzieł są: ołtarz oraz nagrobki w klasztorze Benedyktynów we Florencji. W Rzymie wykonał m.in. nagrobek Francesco Tornabuoniego w kościele Santa Maria sopra Minerva, szczątki nagrobka papieża Pawła II w krypcie bazyliki św. Piotra oraz tabernakulum w kościele Santa Maria in Trastevere. Był także autorem kilku pomników w kościele Santa Maria del Popolo. Popiersie autorstwa da Fiesole eksponowane jest w Museo Nationale del Bargello we Florencji. Wykonane w roku 1461 jest jedną z trzech wczesnych i najlepszych prac artysty w tych zbiorach. Jest to także jedno z pierwszych popiersi portretowych renesansu florenckiego. Della Luna byli bogatą rodziną florencką, pochodząca z Montevarchi. Nazwisko przejęli od znaku umieszczonego na szyldzie ich sklepu handlującego przyprawami korzennymi, z których część była używana w medycynie, stąd też często pojawia się informacja, iż byli oni właścicielami apteki. Od końca XIII wieku mieszkali w pobliżu Starego Rynku we Florencji, należeli do parafii Santa Maria Novella. Siedzibą rodu był pałac Della Luna (obecnie na miejscu budynku nr 6 przy via degli Strozzi). Należały do nich także dwie wille. Wśród przedstawicieli znakomitego rodu byli nie tylko bankierzy, urzędnicy miejscy, duchowni, ale także architekci i humaniści (Francesco Della Luna współpracował z Brunelleschim, m.in. przy budowie Ospedale degli Innocenti). Ród wymarł w XVII wieku; ostatniego z jego przedstawicieli znaleziono utopionego w tajemniczych okolicznościach w sadzawce w Ogrodzie Botanicznym. Rinaldo Della Luna był podobnie, jak jego bracia i krewni, bankierem (firma działała we Florencji i w Rzymie, jednak zbankrutowała). Zasłynął jako jeden z najlepszych i najdzielniejszych kondotierów Renesansu. Na popiersiu przedstawiony został w wieku 27 lat, z czego wnioskować można, że urodził się w roku 1434.
Marmur; wys. 37 cm
Na dole rze¼by inskrypcja: ALDO DELLALVNA SVE ETATIS ANNO XXVII
Mino da Fiesole był włoskim rze¼biarzem działającym w Toskanii oraz w Rzymie. Kształcił się u Desideria da Settignano oraz Antonia Rossellina. Tworzył przede wszystkim popiersia portretowe i płaskorze¼by. Jednym z jego największych dzieł są: ołtarz oraz nagrobki w klasztorze Benedyktynów we Florencji. W Rzymie wykonał m.in. nagrobek Francesco Tornabuoniego w kościele Santa Maria sopra Minerva, szczątki nagrobka papieża Pawła II w krypcie bazyliki św. Piotra oraz tabernakulum w kościele Santa Maria in Trastevere. Był także autorem kilku pomników w kościele Santa Maria del Popolo. Popiersie autorstwa da Fiesole eksponowane jest w Museo Nationale del Bargello we Florencji. Wykonane w roku 1461 jest jedną z trzech wczesnych i najlepszych prac artysty w tych zbiorach. Jest to także jedno z pierwszych popiersi portretowych renesansu florenckiego. Della Luna byli bogatą rodziną florencką, pochodząca z Montevarchi. Nazwisko przejęli od znaku umieszczonego na szyldzie ich sklepu handlującego przyprawami korzennymi, z których część była używana w medycynie, stąd też często pojawia się informacja, iż byli oni właścicielami apteki. Od końca XIII wieku mieszkali w pobliżu Starego Rynku we Florencji, należeli do parafii Santa Maria Novella. Siedzibą rodu był pałac Della Luna (obecnie na miejscu budynku nr 6 przy via degli Strozzi). Należały do nich także dwie wille. Wśród przedstawicieli znakomitego rodu byli nie tylko bankierzy, urzędnicy miejscy, duchowni, ale także architekci i humaniści (Francesco Della Luna współpracował z Brunelleschim, m.in. przy budowie Ospedale degli Innocenti). Ród wymarł w XVII wieku; ostatniego z jego przedstawicieli znaleziono utopionego w tajemniczych okolicznościach w sadzawce w Ogrodzie Botanicznym. Rinaldo Della Luna był podobnie, jak jego bracia i krewni, bankierem (firma działała we Florencji i w Rzymie, jednak zbankrutowała). Zasłynął jako jeden z najlepszych i najdzielniejszych kondotierów Renesansu. Na popiersiu przedstawiony został w wieku 27 lat, z czego wnioskować można, że urodził się w roku 1434.