Urodzony w Lublinie rzeźbiarz Czesław Makowski był uczniem warszawskiej Szkoły Rysunkowej, gdzie studiował rysunek i malarstwo pod kierunkiem Wojciecha Gersona, ucząc się jednocześnie rzeźby w pracowni Ludwika Pyrowicza, Teofila Godeckiego i Jana Woydygi. W latach 1898-1901 przebywał w Monachium, gdzie studiował medalierstwo u Syriusza Eberlego w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, ok. 1900 r. przebywał w Rzymie, gdzie studiował w Regio Instituto di Belle Arti. Po powrocie do Polski w 1901 r. zamieszkał w Warszawie. Podstawową dziedziną uprawianą przez Makowskiego był portret rzeźbiarski. Był autorem ponad tysiąca reliefów portretowych i medali, z których znaczna część pozostała w gipsie. Makowski jest także autorem wielu tablic pamiątkowych i pomników, a także nagrobków (najbardziej znany to powązkowski nagrobek Adolfa Dygasińskiego). Zamierzeniem artysty było stworzenie - wzorem fabryki Mintera - serii plakiet z portretami zasłużonych dla ojczyzny rodaków - współczesnych mu pisarzy, ludzi nauki, sztuki i kultury. Wszystkie swoje dzieła artysta sygnował inicjałami "CM". Prezentowany gips, powstały zgodnie z inskrypcją datującą w 1908 r., jest z pewnością modelem - w zamierzeniu brązowej - plakiety. Przedstawia on, w kolistym tondzie, popiersie w lewym profilu wpatrzonego w dal mężczyzny w średnim wieku, z bujnym, sumiastym wąsem i zaczesaną do tyłu fryzurą, ubranego w marynarkę i koszulę o wysokim kołnierzu z krawatem.