Popiersie kobiety w średnim wieku, o wyraźnym charakterze portretowym, o nieco pochylonej głowie, z włosami upiętymi w kok, w luźno pofałdowanej sukni o płytkim dekolcie, z wyłożonym kołnierzykiem bluzki. Syntetyzującemu modelunkowi - typowemu dla rzeźby późnomodernistycznej - towarzyszy szorstkość powierzchni i jakby zatarcie rysów.
terakota lakierowana,
wys. 59 cm;
sygn. na plechach: K. Laszczka 1953
Popiersie kobiety w średnim wieku, o wyraźnym charakterze portretowym, o nieco pochylonej głowie, z włosami upiętymi w kok, w luźno pofałdowanej sukni o płytkim dekolcie, z wyłożonym kołnierzykiem bluzki. Syntetyzującemu modelunkowi - typowemu dla rzeźby późnomodernistycznej - towarzyszy szorstkość powierzchni i jakby zatarcie rysów.