Jeżeli obraz posiada tendencje do utożsamienia się z tym co przedstawia, można go określić mianem Idola. Cytat z Wunenburgera przybliża sens przedstawień "Głów - Idoli" praca jest dążeniem do osiągnięcia formy - znaku, która poprzez osadzanie ją w konkretnych sytuacjach ma wzbudzać uczucia swoistego utożsamienia się widza z jej realnością, wzbudzeniem empatii, czy spojrzeniem na przedmiot obrazu jako na rzecz śmiertelną, nacechowaną marnością, mimo architektonicznych proweniencji formy. Pomocną w tym zabiegu ma być osadzenie w konwencji ikonograficznej pokazanie jej "mięsności" etc. Forma jako taka jest wynikową scalenia dwóch głów, z wyłączeniem portretu który niósłby za sobą szkodzące idei tendencje porównawcze. Ostrość krawędzi w dolnych partiach została zastosowana by zdynamizować formę, i ułatwić prace nad równolegle powstającymi obiektami, które mają na celu dopełnienie całości przedstawienia i ukazanie jej jako historii z realnymi bohaterami.

Piotr Mosur (ur. 1990)
Dyplomant wydziału malarstwa Akademia Sztuk Pięknych w pracowni prof. Henryka Cześnika oraz pracowni Działań Transdyscyplinarnych prof. Grzegorza Klamana