Jedyny polski artysta, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją (m. in. udział w "documenta 7" w Kassel w 1982 roku). Także - jedyny artysta, który niezależnie od uznania w kręgach profesjonalnych, stał się popularny we wszystkich środowiskach konsumentów sztuki. W latach 1963-70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 roku obrazów olejnych "Podróże autostopem" - charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś). Od 1970 roku powstaje kilkanaście innych cykli malarskich, między innymi w latach 1972-1978 "Sportowcy" - jedna z najwyżej cenionych obecnie serii malarskich Dwurnika, ukazująca na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności. Wśród kolejnych cykli obrazów powstają dwie serie poświęcone tragicznym losom ludzi uwikłanych w historię: w "Drodze na Wschód" (1989-1991) Dwurnik upamiętnia ofiary stalinizmu, a w "Od Grudnia do Czerwca" (1990-1994) ofiary stanu wojennego w Polsce.
W twórczości Dwurnika można także znaleźć obrazy niezaangażowane, np. cykl "Błękitne" (lata 90-te) to pozbawione horyzontu, bliskie abstrakcji pejzaże morskie, a "Dwudziesty piąty" barwne abstrakcje w technice action painting. Poza malarstwem Dwurnik uprawia grafikę i rysunek. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych "Warzywniak, 360 stopni" (2007 r.) oraz "Oaza" (2009 r.) w reżyserii Andrzeja Barańskiego.
(źródło: dwurnik.pl)