Syn Wojciecha i Marii z Kisielnickich, wnuk Juliusza, brat poetki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i pisarki Magdaleny Samozwaniec. Ukończył gimnazjum Św. Jacka w Krakowie, następnie Szkołę Kadetów. Malarstwa uczył się od najmłodszych lat w pracowni dziadka i ojca. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Mieszkał w Krakowie. W 1925 i 1926 r. jeździł wraz z ojcem po dworach w Poznańskiem i wykonywał dla tamtejszego ziemiaństwa liczne obrazy i portrety. Często malował obrazy z ojcem i wspólnie je sygnowali. Należał do ZPAP. Kossak kontynuował rodzinną tradycję malarstwa batalistycznego. Podejmował tematy historyczne, tworzył głównie sceny z wojen napoleońskich i walk legionowych w okresie I wojny światowej, w których eksponował rodzajowy motyw konia, ułana i dziewczyny. Mnogość gotowych wyrazów, łatwość i potrzeba szybkiego malowania przeszły w manierę, w powtarzanie wiele razy tych samych motywów. W okresie międzywojennym malował także tematy z legend starogermańskich (Noc Walpurgii) i legend staroangielskich. Ilustrował również baśnie Grimma i ballady Mickiewicza. Prezentowany obraz, utrzymany w żywej kolorystyce świeżej zieleni w różnych odcieniach z kilkoma mocnymi akcentami ubiorów postaci, przedstawia scenę z polowania. Na pierwszym planie widoczne są dwa konie z jeźdźcami przeskakujące przez przeszkodę. Dodatkowo po lewej w głębi i po prawej stronie kompozycji umieszczone zostały po dwa konie z postaciami ubranymi w stroje dżokejskie barwy czerwonej.