WYSTAWIANY:
- Zofia Artymowska. Malarstwo, kwiecień 1971, Zachęta, Warszawa.
- Zofia Artymowska. Malarstwo, luty 1972, Muzeum Architektury, Wrocław.
- Zofia Artymowska, luty 1975, Arsenał – Poznań.
- Zofia Artymowska. Poliformy 1970-1983, CBWA Zachęta, BWA Białystok, BWA Kraków, BWA Łódź, 1984.
- Zofia Artymowska. Przestrzeń i konstrukcja, 14.07.2017 - 10.09.2017, Muzeum Narodowe w Gdańsku.
- Zofia Artymowska. Nieskończona geometria, 10.11.2017 - 15.03.2018, Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu.
LITERATURA:
- Zofia Artymowska. Malarstwo, kwiecień 1971, Zachęta - Warszawa, Warszawa 1971 [katalog wystawy], nr kat. 33, repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska. Malarstwo, luty 1972, Muzeum Architektury, Wrocław 1972 [katalog wystawy], repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska, luty 1975, Arsenał – Poznań, Poznań 1975 [katalog wystawy], nr kat. 7, s. nlb.
- Zofia Artymowska. Poliformy 1970-1983, CBWA Zachęta, BWA Białystok, BWA Kraków, BWA Łódź, Łódź 1984 [katalog wystawy], repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska. Nieskończona geometria, 10.11.2017 - 15.03.2018, Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu [katalog wystawy], Wrocław 2017, repr. s. 13.
„Poliformy VI” należą do kompozycji różnostronnych, pozwalających na różne sposoby prezentacji. Oferowany obraz był wielokrotnie wystawiany, między innymi w warszawskiej Zachęcie w 1971 roku. Wówczas Zofia Artymowska, dbająca o aranżację własnych ekspozycji, wyjaśniała: „Obrazy pokazane na tej wystawie są wyborem prac z lat 1967-1970 o pozornie różnych założeniach, będących jednak dalszą próbą określenia przestrzeni. Wśród nich znajdują się prace o różnokierunkowych możliwościach eksponowania, jak również obrazy segmentowe, mogące, poprzez kombinację układów, stwarzać coraz to nowe wyrazy kształtowania przestrzeni".
Na początku lat 80., podsumowując dekadę pracy nad „Poliformami”, artystka wyróżniła dwa kierunki poszukiwań: pierwszy – „mechaniczny”, odwołujący się do „przestrzeni zmechanizowanej, industrialnej”, drugi, odnoszący się do „przestrzeni tworzącej rodzaj czytelnego wnętrza”. Podtytuł obrazu – „Wnętrze II” – wskazuje, że kompozycja ta realizuje estetykę industrialną, sugerując nie tylko trójwymiarowość elementów mechanicznych, ale też głębię wnętrza.
POLIFORMY VI – WNĘTRZE II (kompozycja różnostronna), 1970
akryl/płótno, 131 x 146 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Zofia Artymowska / Akryl 1970
WYSTAWIANY:
- Zofia Artymowska. Malarstwo, kwiecień 1971, Zachęta, Warszawa.
- Zofia Artymowska. Malarstwo, luty 1972, Muzeum Architektury, Wrocław.
- Zofia Artymowska, luty 1975, Arsenał – Poznań.
- Zofia Artymowska. Poliformy 1970-1983, CBWA Zachęta, BWA Białystok, BWA Kraków, BWA Łódź, 1984.
- Zofia Artymowska. Przestrzeń i konstrukcja, 14.07.2017 - 10.09.2017, Muzeum Narodowe w Gdańsku.
- Zofia Artymowska. Nieskończona geometria, 10.11.2017 - 15.03.2018, Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu.
LITERATURA:
- Zofia Artymowska. Malarstwo, kwiecień 1971, Zachęta - Warszawa, Warszawa 1971 [katalog wystawy], nr kat. 33, repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska. Malarstwo, luty 1972, Muzeum Architektury, Wrocław 1972 [katalog wystawy], repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska, luty 1975, Arsenał – Poznań, Poznań 1975 [katalog wystawy], nr kat. 7, s. nlb.
- Zofia Artymowska. Poliformy 1970-1983, CBWA Zachęta, BWA Białystok, BWA Kraków, BWA Łódź, Łódź 1984 [katalog wystawy], repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska. Nieskończona geometria, 10.11.2017 - 15.03.2018, Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu [katalog wystawy], Wrocław 2017, repr. s. 13.
„Poliformy VI” należą do kompozycji różnostronnych, pozwalających na różne sposoby prezentacji. Oferowany obraz był wielokrotnie wystawiany, między innymi w warszawskiej Zachęcie w 1971 roku. Wówczas Zofia Artymowska, dbająca o aranżację własnych ekspozycji, wyjaśniała: „Obrazy pokazane na tej wystawie są wyborem prac z lat 1967-1970 o pozornie różnych założeniach, będących jednak dalszą próbą określenia przestrzeni. Wśród nich znajdują się prace o różnokierunkowych możliwościach eksponowania, jak również obrazy segmentowe, mogące, poprzez kombinację układów, stwarzać coraz to nowe wyrazy kształtowania przestrzeni".
Na początku lat 80., podsumowując dekadę pracy nad „Poliformami”, artystka wyróżniła dwa kierunki poszukiwań: pierwszy – „mechaniczny”, odwołujący się do „przestrzeni zmechanizowanej, industrialnej”, drugi, odnoszący się do „przestrzeni tworzącej rodzaj czytelnego wnętrza”. Podtytuł obrazu – „Wnętrze II” – wskazuje, że kompozycja ta realizuje estetykę industrialną, sugerując nie tylko trójwymiarowość elementów mechanicznych, ale też głębię wnętrza.