Obraz należy do cyklu malarskiego Poliformy, nad którym artystka pracowała od 1970 roku.
Poszukiwania Artymowskiej dotyczyły budowy obrazu przy pomocy jednej powielanej formy.
Jak sama wspominała: do tych eksperymentów użyłam formy walca (cylindra) jako modułu. Cykl nazwałam Poliformami. Fundamentalne założenie moich poszukiwań wywodzi się z przekonania, że podstawowym elementem wszystkiego, co nas otacza, co istnieje dokoła nas, jest jednostka, ułożona, powielona lub zakomponowana w różny sposób.
Ważnym elementem budowy obrazów Artymowskiej jest światło. W tym celu, chętnie posługiwała się odcieniami złota i srebra, które wzmacniały efekt świetlistości.
akryl, płótno, 54,5 x 81 cm
sygn. na odwr. na płótnie: Zofia Artymowska | „Poliformy LXXXXIX“ – B, (replika) | akryl, 1985 (Kompozycja wielokierunkowa) | pani Aleksandrze Kąkolewskiej | z wdzięcznością | artystka
Obraz należy do cyklu malarskiego Poliformy, nad którym artystka pracowała od 1970 roku.
Poszukiwania Artymowskiej dotyczyły budowy obrazu przy pomocy jednej powielanej formy.
Jak sama wspominała: do tych eksperymentów użyłam formy walca (cylindra) jako modułu. Cykl nazwałam Poliformami. Fundamentalne założenie moich poszukiwań wywodzi się z przekonania, że podstawowym elementem wszystkiego, co nas otacza, co istnieje dokoła nas, jest jednostka, ułożona, powielona lub zakomponowana w różny sposób.
Ważnym elementem budowy obrazów Artymowskiej jest światło. W tym celu, chętnie posługiwała się odcieniami złota i srebra, które wzmacniały efekt świetlistości.