Studiował m.in. w krakowskiej ASP u P. Dadleza i K. Sichulskiego. Po 1945 r. należał do Grupy Młodych Plastyków, a od 1959 r. do Grupy Krakowskiej. W swoich obrazach zestawiał różne idealizowane elementy, najczęściej sylwetki pół lub całkowicie nagich kobiet, zwierzęta (zazwyczaj ptaki) i rośliny. Ważną rolę odgrywały też oczy, duże i wyraziste, należące do kobiet i zwierząt lub egzystujące samodzielnie. Tworzył w ten sposób metaforyczne, surrealistyczne i momentami baśniowe kompozycje, nierealne w rzeczywistości, ale możliwe we śnie. Nie przypadkiem dostrzegalna jest w nich także teatralność. Mikulski był aktorem; później zajmował się scenografią.