W naturalnym zagłębieniu terenu, pod dębem klęczy Maria Magdalena. Pełne łez oczy unosi ku górze, prawą rękę przykłada do serca, w lewej trzyma księgę. O dąb wsparty jest krzyż oraz naczynie na wonności. Obok pokutnicy na kamieniu leży czaszka. Święta ubrana jest w żółtą suknię i owinięta błękitną draperią. Bryła ciała świętej jest manierystycznie skręcona i wydłużona. Roślinność namalowana jest starannie i drobiazgowo - delikatnymi pociągnięciami pędzla.
Z napisu na krośnie można wnioskować, że obraz znajdował się w pałacu w Rejowcu (województwo lubelskie, powiat chełmski). Pałac wzniesiony około roku 1720 przez Rzewuskich, na początku wieku XIX przebudowany został przez Ossolińskich. Od około roku 1853 należał do ks. Woronieckich, a w latach 1880-1944 do hr. Łubieńskich.