Katarzyna Bąkowska-Roszkowska studiowała na Wydziale Malarstwa Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2010 roku obroniła dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego. Aneks do dyplomu realizowała w Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych pod kierunkiem prof. Jacka Dyrzyńskiego. W 2019 roku obroniła tytuł doktora sztuk pięknych na wydziale Malarstwa na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artystka otrzymała Grand Prix Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych Promocje 2011 w Legnicy była również finalistką konkursu o Artystyczną nagrodę Siemensa 2010.
W swoich pracach inspiruje się codzienną rzeczywistością oraz współgrającymi z nią miejscami, przedmiotami i obrazami . Jej twórczość nigdy nie jest jednopłaszczyznowa i często budzi niespodziewane emocje. Artystka prowadzi widza przez puste korytarze, ciemne zaułki, niezamieszkane wnętrza w których w zadziwiający sposób pojawia się dzika natura. Rośliny zawłaszczają stworzoną przez człowieka kulturową, materialną przestrzeń. Ten surrealny klimat towarzyszy wszystkim jej obrazom. Dzieła te są jednocześnie groźne ale i niosą witalną siłę. Ta niejednoznaczność, również dotycząca samego stylu i sposobu malowania jest jedną z największych zalet sztuki którą uprawia, a pytania o relacje natury i kultury pozostają nadal aktualne i budzą nie mniejszy niepokój niż dawniej.
akryl, płótno; 100 x 100 cm
sygn. p. d.: KBR
sygn. dat. na odwrocie KBR 16
Katarzyna Bąkowska-Roszkowska studiowała na Wydziale Malarstwa Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2010 roku obroniła dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego. Aneks do dyplomu realizowała w Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych pod kierunkiem prof. Jacka Dyrzyńskiego. W 2019 roku obroniła tytuł doktora sztuk pięknych na wydziale Malarstwa na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artystka otrzymała Grand Prix Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych Promocje 2011 w Legnicy była również finalistką konkursu o Artystyczną nagrodę Siemensa 2010.
W swoich pracach inspiruje się codzienną rzeczywistością oraz współgrającymi z nią miejscami, przedmiotami i obrazami . Jej twórczość nigdy nie jest jednopłaszczyznowa i często budzi niespodziewane emocje. Artystka prowadzi widza przez puste korytarze, ciemne zaułki, niezamieszkane wnętrza w których w zadziwiający sposób pojawia się dzika natura. Rośliny zawłaszczają stworzoną przez człowieka kulturową, materialną przestrzeń. Ten surrealny klimat towarzyszy wszystkim jej obrazom. Dzieła te są jednocześnie groźne ale i niosą witalną siłę. Ta niejednoznaczność, również dotycząca samego stylu i sposobu malowania jest jedną z największych zalet sztuki którą uprawia, a pytania o relacje natury i kultury pozostają nadal aktualne i budzą nie mniejszy niepokój niż dawniej.