Monachijski malarz manierysta był uczniem Hansa II Bocksbergera w latach 1560-ok. 1566. W 1569 r. uzyskał obywatelstwo miasta Monachium i mistrzostwo w tamtejszym cechu malarzy. W latach 1570-1573 przebywał we Włoszech, praktykując m. in. w pracowni Tintoretta. Po powrocie z Italii Schwarz został malarzem miejskim w Monachium a od 1574 - malarzem nadwornym panującego w Bawarii rodu Wittelsbachów.
Tłumna kompozycja dramatycznego nokturnu, postacie o wydłużonych proporcjach, ich gesty i pozy oraz efekty oświetlenia sytuują ten mały, wykwintny obraz w kręgu manieryzmu. M. Monkiewicz, kustosz Malarstwa Niemieckiego M. N. W., trafnie zwrócił uwagę na jego związek z twórczością monachijskiego malarza Christopha Schwarza. Analiza porównawcza prezentowanego dzieła z sygnowanym i datowanym obrazem tego artysty w Muzeum Narodowym w Warszawie potwierdza bliskie pokrewieństwo stylistyczne. Typy twarzy, sposób kształtowania podłoża z charakterystycznymi, oblanymi światłem kamieniami, a przede wszystkim delikatny rysunek linii lanc, pochodni, drabin (w obrazie z MNW), odznaczający się na tle ciemnego nieba, są w obu przypadkach analogiczne. Atrybucja zatem Pojmania Chrystusa monachijskiemu manieryście jest uzasadniona.
Blacha miedziana, olej, (owal), 23 x 18,7 cm
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiMonachijski malarz manierysta był uczniem Hansa II Bocksbergera w latach 1560-ok. 1566. W 1569 r. uzyskał obywatelstwo miasta Monachium i mistrzostwo w tamtejszym cechu malarzy. W latach 1570-1573 przebywał we Włoszech, praktykując m. in. w pracowni Tintoretta. Po powrocie z Italii Schwarz został malarzem miejskim w Monachium a od 1574 - malarzem nadwornym panującego w Bawarii rodu Wittelsbachów.
Tłumna kompozycja dramatycznego nokturnu, postacie o wydłużonych proporcjach, ich gesty i pozy oraz efekty oświetlenia sytuują ten mały, wykwintny obraz w kręgu manieryzmu. M. Monkiewicz, kustosz Malarstwa Niemieckiego M. N. W., trafnie zwrócił uwagę na jego związek z twórczością monachijskiego malarza Christopha Schwarza. Analiza porównawcza prezentowanego dzieła z sygnowanym i datowanym obrazem tego artysty w Muzeum Narodowym w Warszawie potwierdza bliskie pokrewieństwo stylistyczne. Typy twarzy, sposób kształtowania podłoża z charakterystycznymi, oblanymi światłem kamieniami, a przede wszystkim delikatny rysunek linii lanc, pochodni, drabin (w obrazie z MNW), odznaczający się na tle ciemnego nieba, są w obu przypadkach analogiczne. Atrybucja zatem Pojmania Chrystusa monachijskiemu manieryście jest uzasadniona.