Pełna wdzięku scena alegoryczna przedstawiająca małego półnagiego faunika z przerzuconą delikatną, różową chustą, niosącego misę z martwym ptakiem. Przed nim idzie młody, nagi chłopak, trzymający lewą ręką wiosło, a prawą koniuszek sznurka przywiązanego do misy. Scena rozgrywa się w wiosennym pejzażu. Artysta powrócił do tematu w 1919 r. (przedstawijąc tym razem trzech chłopców - dwóch fauników i chłopca ze skrzydłami) w obrazie "Zagubione szczęście" (olej, płótno, 117 x 86 cm; Muzeum Narodowe w Warszawie).
Obrazy Wl. Hofmana powstałe na początku XX w. (do 1920 r.) są najwyżej cenione w twórczości artysty zarówno przez historyków sztuki jak i przez kolekcjonerów dzieł tego malarza.
olej, płótno; 70,5 x 90 cm;
sygn. i dat. l. d.: Wlastimil Hofman/ 1918
Pełna wdzięku scena alegoryczna przedstawiająca małego półnagiego faunika z przerzuconą delikatną, różową chustą, niosącego misę z martwym ptakiem. Przed nim idzie młody, nagi chłopak, trzymający lewą ręką wiosło, a prawą koniuszek sznurka przywiązanego do misy. Scena rozgrywa się w wiosennym pejzażu. Artysta powrócił do tematu w 1919 r. (przedstawijąc tym razem trzech chłopców - dwóch fauników i chłopca ze skrzydłami) w obrazie "Zagubione szczęście" (olej, płótno, 117 x 86 cm; Muzeum Narodowe w Warszawie).
Obrazy Wl. Hofmana powstałe na początku XX w. (do 1920 r.) są najwyżej cenione w twórczości artysty zarówno przez historyków sztuki jak i przez kolekcjonerów dzieł tego malarza.