Obraz reprodukowany i opisany:
– Nowe obrazy. Kolekcja Olgi i Wojciecha Fibaków, Galeria Fibak, Warszawa 2007, s. 103, il. barwna;
– Sztuka Współczesna z kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2018, s. 157, il. barwna.
Motyw leżącej na trawie dziewczynki pojawia się także w dwóch innych obrazach Korolkiewicza:
Pogranicze (1996) i Pasmo popiołu (1997).
Porównaj:
– Krystyna Czerni, Rezerwat sztuki, Kraków, Znak 2000, okładka i s. 256;
– Korolkiewicz. Obrazy [katalog wystawy], BWA w Jeleniej Górze, kwiecień-maj 2001, s. 11;
– Korolkiewicz. W nieruchomym punkcie... [katalog wystawy], Zachęta Państwowa Galeria Sztuki, Warszawa 2002, s. 53.
Patrząc na obrazy Korolkiewicza nie należy ulegać pokusie i sięgać zbyt głęboko, wchodzić w niezwykle intymne sfery cudzych snów, wystarczy, jak sądzę, zatrzymać się w pół drogi,
nie naruszając tajemnicy, a i to nawet pozwoli dostrzec, że świat obrazów Korolkiewicza jest nierealny. Wskazują na to nie tylko wątki treściowe, ale przede wszystkim sama forma.
W obrazach panuje cisza, są dalekie i obce. W snach też jest cicho, hałas je przerywa. [...] Odnosi się wrażenie, że powierzchnia płótna pokryta gładką, cienką warstwą farby, jak szyba oddziela widza od tego świata sennych udręczeń.
Joanna Sosnowska, Sny, [w:] Łukasz Korolkiewicz. Epifanie, katalog wystawy, Galeria Kordegarda, Warszawa 1996, s. 4
olej, płótno
110 x 140 cm
sygn. na odwr. na płótnie p.g.: ŁUKASZ | KOROLKIEWICZ | 1997 [w kółku]
na poprzecznej listwie krosna pieczątka: Kolekcja Fibak | Monte Carlo
Obraz reprodukowany i opisany:
– Nowe obrazy. Kolekcja Olgi i Wojciecha Fibaków, Galeria Fibak, Warszawa 2007, s. 103, il. barwna;
– Sztuka Współczesna z kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2018, s. 157, il. barwna.
Motyw leżącej na trawie dziewczynki pojawia się także w dwóch innych obrazach Korolkiewicza:
Pogranicze (1996) i Pasmo popiołu (1997).
Porównaj:
– Krystyna Czerni, Rezerwat sztuki, Kraków, Znak 2000, okładka i s. 256;
– Korolkiewicz. Obrazy [katalog wystawy], BWA w Jeleniej Górze, kwiecień-maj 2001, s. 11;
– Korolkiewicz. W nieruchomym punkcie... [katalog wystawy], Zachęta Państwowa Galeria Sztuki, Warszawa 2002, s. 53.
Patrząc na obrazy Korolkiewicza nie należy ulegać pokusie i sięgać zbyt głęboko, wchodzić w niezwykle intymne sfery cudzych snów, wystarczy, jak sądzę, zatrzymać się w pół drogi,
nie naruszając tajemnicy, a i to nawet pozwoli dostrzec, że świat obrazów Korolkiewicza jest nierealny. Wskazują na to nie tylko wątki treściowe, ale przede wszystkim sama forma.
W obrazach panuje cisza, są dalekie i obce. W snach też jest cicho, hałas je przerywa. [...] Odnosi się wrażenie, że powierzchnia płótna pokryta gładką, cienką warstwą farby, jak szyba oddziela widza od tego świata sennych udręczeń.
Joanna Sosnowska, Sny, [w:] Łukasz Korolkiewicz. Epifanie, katalog wystawy, Galeria Kordegarda, Warszawa 1996, s. 4