Emile Galle (1846-1904) był botanikiem, chemikiem, pisarzem i kupcem, a przede wszystkim projektantem szkła, ceramiki i mebli. Od roku 1870 współpracował z ojcem, ceramikiem Charles`em Galle właścicielem (od 1845 roku) zakładów zdobniczych szkła stołowego w Nancy i fabryki fajansów w Raon, a później Saint-Clement. W 1874 roku Emile został kierownikiem przeniesionej do Nancy fabryki fajansów. W 1878 roku brał udział w paryskiej Wystawie Światowej, na której po raz pierwszy eksponował szkła emaliowane i rzeźbione, dekorowane motywami zaczerpniętymi ze sztuki orientalnej i wschodnio-azjatyckiej. Na wystawie "Union Centrale" w 1884 roku zaprezentował szkła powlekane, m.in. z wtopioną między warstwy folią metalową, naśladujące w barwie kamienie półszlachetne i zdobione motywami ze świata flory i fauny. Od około 1890 roku została podjęta seryjna produkcja trawionych i rzeźbionych przedmiotów dekoracyjnych ze szkła warstwowego oraz zastaw stołowych. Szczytowy okres twórczości artystycznej E. Galle to paryskie wystawy światowe w 1889 i 1900 roku, które przyniosły mu Wielkie Nagrody i złote medale. Do najbliższych jego współpracowników należeli: malarze, projektanci i artyści-rzemieślnicy - Louis Hestaux, Paul Holderbach i Auguste Herbst, mistrz hutniczy Julien Roiseux, kierownik pracowni grawerskiej Ismael Soriot i Emile Lang.