Wydany w 1999 roku album Boring Postcards (Nudne pocztówki) autorstwa znanego angielskiego fotografa Martina Parra składał się z pocztówek z lat 70. i 80. przedstawiających ośrodki wypoczynkowe, osiedla mieszkaniowe, centra handlowe. Zdjęcia, na których z pozoru nic się nie działo, stały się kapitalnym dokumentem minionej epoki, pokazywały czas sprzed ery globalizacji i skoku technologicznego z przełomu XX i XXI wieku. Na podobnych założeniach oparł się projekt polskiego fotografa Mikołaja Długosza, który w 2006 roku opublikował w Internecie zbiór polskich pocztówek pod tym samym tytułem co Brytyjczyk. Długosz zawarł w publikacji zdjęcia, które wybrał z archiwum Krajowej Agencji Wydawniczej - instytucji, która w latach PRL-u była wydawcą widokówek. Na jej zlecenie pracowali fotografowie jeżdżący po całej Polsce i dokumentujący życie jej mieszkańców według ściśle określonych wytycznych. Zaintrygowała mnie kompozycja pocztówek. Zdjęcia profesjonalnych, często wybitnych fotografów układane były w dziwaczne zestawy, które niejednokrotnie wymykały się wszelkim powszechnym zasadom kompozycyjnym. Paradoksalnie, błędy kompozycyjne charakteryzujące owe mozaikowe zestawy zdjęć o optymistycznym wydźwięku objawiły nagle niezrównany potencjał możliwości wykorzystania ich w świadomym przetworzeniu na drodze do abstrakcji. W Pocztówkach chodziło mi o stworzenie nowego języka plastycznego i, poprzez użycie gradientu, odwrócenie uwagi od dziwacznych kompozycji pocztówek po to, by w miejsce dokumentacyjnego i propagandowego charakteru przedstawień ukazać niejednoznaczność. Stworzyć nowe obrazy o wymowie głęboko egzystencjalnej. Dobre i wesołe zmienia się w niepokojące, kolor z pocztówek ustępuje czerni, bieli i szarości, który to zabieg w zasadzie wynicowuje świat pocztówek na drugą stronę, kwestionuje ich wartości dokumentacyjne, kolekcję minionego zastępuje kreacją. Marcin Chomicki
Rocznik `76. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2005) oraz asyriologię w Instytucie Orientalistycznym na Uniwersytecie Warszawskim (2000). W 2011 roku uzyskał stopień doktora sztuk pięknych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się sztuką w przestrzeni publicznej, malarstwem, fotografią, animacją 3D. Brał udział w wystawach w kraju i za granicą, m.in. Galeria Biała, Lublin; Galeria Arsenał, Białystok; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; Galeria Szara, Cieszyn; Galeria Appendix2, Warszawa; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Galeria Platan, Budapeszt/Węgry; Instytut Polski w Budapeszcie/Węgry; Instytut Polski w Rzymie/Włochy. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 i 2009) oraz programu Młoda Polska (2011). Autor projektów dla przestrzeni publicznej, w tym projektu Skarpa. Reaktywacja! WŁADZA KULTURA WYPOCZYNEK zrealizowanego wspólnie z Justyną Wencel w Warszawie (2011).
akryl/płótno, 13x18 cm
Estymacja: 500 - 700 zł
Wydany w 1999 roku album Boring Postcards (Nudne pocztówki) autorstwa znanego angielskiego fotografa Martina Parra składał się z pocztówek z lat 70. i 80. przedstawiających ośrodki wypoczynkowe, osiedla mieszkaniowe, centra handlowe. Zdjęcia, na których z pozoru nic się nie działo, stały się kapitalnym dokumentem minionej epoki, pokazywały czas sprzed ery globalizacji i skoku technologicznego z przełomu XX i XXI wieku. Na podobnych założeniach oparł się projekt polskiego fotografa Mikołaja Długosza, który w 2006 roku opublikował w Internecie zbiór polskich pocztówek pod tym samym tytułem co Brytyjczyk. Długosz zawarł w publikacji zdjęcia, które wybrał z archiwum Krajowej Agencji Wydawniczej - instytucji, która w latach PRL-u była wydawcą widokówek. Na jej zlecenie pracowali fotografowie jeżdżący po całej Polsce i dokumentujący życie jej mieszkańców według ściśle określonych wytycznych. Zaintrygowała mnie kompozycja pocztówek. Zdjęcia profesjonalnych, często wybitnych fotografów układane były w dziwaczne zestawy, które niejednokrotnie wymykały się wszelkim powszechnym zasadom kompozycyjnym. Paradoksalnie, błędy kompozycyjne charakteryzujące owe mozaikowe zestawy zdjęć o optymistycznym wydźwięku objawiły nagle niezrównany potencjał możliwości wykorzystania ich w świadomym przetworzeniu na drodze do abstrakcji. W Pocztówkach chodziło mi o stworzenie nowego języka plastycznego i, poprzez użycie gradientu, odwrócenie uwagi od dziwacznych kompozycji pocztówek po to, by w miejsce dokumentacyjnego i propagandowego charakteru przedstawień ukazać niejednoznaczność. Stworzyć nowe obrazy o wymowie głęboko egzystencjalnej. Dobre i wesołe zmienia się w niepokojące, kolor z pocztówek ustępuje czerni, bieli i szarości, który to zabieg w zasadzie wynicowuje świat pocztówek na drugą stronę, kwestionuje ich wartości dokumentacyjne, kolekcję minionego zastępuje kreacją. Marcin Chomicki
Rocznik `76. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2005) oraz asyriologię w Instytucie Orientalistycznym na Uniwersytecie Warszawskim (2000). W 2011 roku uzyskał stopień doktora sztuk pięknych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się sztuką w przestrzeni publicznej, malarstwem, fotografią, animacją 3D. Brał udział w wystawach w kraju i za granicą, m.in. Galeria Biała, Lublin; Galeria Arsenał, Białystok; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; Galeria Szara, Cieszyn; Galeria Appendix2, Warszawa; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Galeria Platan, Budapeszt/Węgry; Instytut Polski w Budapeszcie/Węgry; Instytut Polski w Rzymie/Włochy. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 i 2009) oraz programu Młoda Polska (2011). Autor projektów dla przestrzeni publicznej, w tym projektu Skarpa. Reaktywacja! WŁADZA KULTURA WYPOCZYNEK zrealizowanego wspólnie z Justyną Wencel w Warszawie (2011).