Stanisław Żukowski jest jednym z najważniejszych polskich malarzy pejzażystów końca XIX i początku XX w. Malował pejzaże bezpośrednio z natury, preferując jasne, nasycone barwy. Artysta, będąc pod wpływem impresjonizmu, przywiązywał dużą wagę do światła, które bardzo umiejętne wykorzystywał, jednocześnie swobodnie operując kolorem. Jego pejzaże wydają się bardzo realne i żywe, pełne powietrza i przestrzeni. Często wykorzystywał nie tylko klasyczne krajobrazy, ale także stare dworki i arystokratyczne posiadłości. Żukowski-impresjonista, starał się w obrazach uchwycić świat, jego zmienność, ulotne wrażenia z tego, co widział w naturze. Często malował w plenerze, stosując gęste, dynamiczne pociągnięcia pędzlem. Przedstawiał naturę w stanach przejściowych, skupiając się na zmianach pór roku oraz pór dnia. Z niezwykłym mistrzostwem ukazywał zarówno zmierzchy i poranki, jak i jesienne i wiosenne przełomy.
olej, płótno
54,3 x 66,3 cm
sygn. p.d.: S. Żukowski | 1933.
Na odwrocie na górnej listwie krosna nieczytelny napis tuszem; obok (czarną farbą): N. 7. S. Joukovsky(Varsovie); na dolnej listwie krosna (czarną farbą): S. Żukowski; ponadto na płótnie dedykacja (tuszem): Kochanej Halusi i Wiesiowi | w dniu awansu na | p.p. Pułkownika | 14 lipca 1951 r. | od MAMY i TATY | SŁUBICKICH. | WARSZAWA
Stanisław Żukowski jest jednym z najważniejszych polskich malarzy pejzażystów końca XIX i początku XX w. Malował pejzaże bezpośrednio z natury, preferując jasne, nasycone barwy. Artysta, będąc pod wpływem impresjonizmu, przywiązywał dużą wagę do światła, które bardzo umiejętne wykorzystywał, jednocześnie swobodnie operując kolorem. Jego pejzaże wydają się bardzo realne i żywe, pełne powietrza i przestrzeni. Często wykorzystywał nie tylko klasyczne krajobrazy, ale także stare dworki i arystokratyczne posiadłości. Żukowski-impresjonista, starał się w obrazach uchwycić świat, jego zmienność, ulotne wrażenia z tego, co widział w naturze. Często malował w plenerze, stosując gęste, dynamiczne pociągnięcia pędzlem. Przedstawiał naturę w stanach przejściowych, skupiając się na zmianach pór roku oraz pór dnia. Z niezwykłym mistrzostwem ukazywał zarówno zmierzchy i poranki, jak i jesienne i wiosenne przełomy.