wymiary: 42 x 26.5 cm,
węgiel, pastel, papier

42 x 26,5 cm (w świetle passe-partout)
sygn. p.d. : JS. (monogram wiązany)
Przy dolnej krawędzi napisy: - w l.d. narożniku napis częściowo ukryty pod passe-partout: Fin de chap XII; - pośrodku: - 9 -

Na odwrocie, na tzw. plecach nalepka TZSP w Warszawie (druk, stempel, atrament): [...] 2 Autor STYKA JAN | [Tytuł] [Szk]ic do - pocałunek Eunice wykonanie rys. | cena - wł 28 Data 13. LUT. 193[0]. Na odwrocie ponadto napisy kredką: 3829 | [.] JS oraz stempel: Polska Sp Pozłotników | Sp. Z ogr.odpow. | Warszawa, Jasna 13/15| Tel. 251-61.

Rysunek, przedstawiający nagą Eunice tulącą się do marmurowego posągu Petroniusza - jest jednym z rysunków do Quo vadis Henryka Sienkiewicza - cyklu ilustracji opracowanych na zamówienie francuskiego wydawcy Ernesta Flammariona. Praca ta zajęła Janowi Styce kilka lat (1900-1903); przygotował ponad 170 rysunków, reprodukowanych w wydaniu książkowym w postaci 60 dużych miedziorytów i ponad 100 drzeworytów (rytował Georges Lemoine). Trzy tomy Quo vadis ukazały się w latach 1901-1904. Było to duże przedsięwzięcie edytorskie i jedyne tak bogato ilustrowane wydanie powieści Sienkiewicza. W skład edycji - obok wydania popularnego - weszło też 100 luksusowych, numerowanych egzemplarzy, po 50 na japońskim i chińskim papierze.
Rysunki Styki miały różny charakter - rozbudowane, panoramiczne sceny reprodukowano na dwustronicowych planszach, inne wykorzystano jako reprodukcje całostronicowe, wiele umieszczano ponad tekstem lub w charakterze przerywników.
W książce umieszczono jednak odmienną wersję kompozycji (rozdz. I; Eunice odziana). Natomiast prezentowany tu rysunek posłużył artyście jako szkic do rozbudowanej kompozycji, namalowanej w roku 1902 i wchodzącej w skład cyklu kilkunastu obrazów olejnych o motywach z Quo vadis. W roku 1930, już po śmierci artysty, prace te - w liczbie 16 obrazów i 16 rysunków (w tym także olejny i rysunkowy Pocałunek Eunice) - pokazano na wystawie w TZSP w Warszawie.

Rysunek wymieniony bądź reprodukowany, m.in. w:
- H. Sienkiewicz, Quo vadis, Roman des temps néroniens, Illustré par Jan Styka, Editeur E. Flammarion, t. I-III, Paris 1901-1904; il. T.III, s. 261, porównaj il t. I s. 19;
- Boyer d’Agen, L’écrivain et le peintre de „Quo vadis“. Henryk Sienkiewicz et Jan Styka, Paris 1912, s. nlb., rysunek w tekście towarzyszącym cytowanemu fragmentowi I rozdz. powieści; na osobnej planszy kolorowa reprodukcja obrazu olejnego;
- [kat.], „Quo vadis“ Jana Styki. Tadeusz Styka. Adam Styka, [wstęp W. Bunikiewicz], Przewodnik Nr 110, TZSP Warszawa 1936, s. 10, nr kat. 28; porównaj także obraz olejny, s. 9, nr kat. 3, il.