W latach 1957-63 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom uzyskał w 1963 roku w pracowni Emila Krchy, od 1972 roku był pedagogiem macierzystej uczelni, a w 1991 roku otrzymał tytuł profesora. Wystawiał od 1965 roku. Brał udział w ok.150 krajowych i zagranicznych wystawach. W latach osiemdziesiątych uczestnik wystaw "sztuki niezależnej". Członek działającej w latach 1966-1986 grupy artystycznej "Wprost". Obrazy w zbiorach niemal wszystkich muzeów polskich, a także polskich i zagranicznych kolekcjach prywatnych.
W latach 90. zmęczone i stare kobiety Grzywacza wyraźnie odmłodniały i wypiękniały. Ich ciał artysta nie malował już ostrą kreską, ale modelował rozlaną, postimpresjonistyczną plamą - wrócił w tych pracach do swoich młodzieńczych fascynacji m.in. twórczością Bonnarda i kolorystów.
akwarela, tusz, 21 x 28,5 cm,
sygnowana p.d. monogramem artysty "ZbG." i datowana "[19]97"
W latach 1957-63 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom uzyskał w 1963 roku w pracowni Emila Krchy, od 1972 roku był pedagogiem macierzystej uczelni, a w 1991 roku otrzymał tytuł profesora. Wystawiał od 1965 roku. Brał udział w ok.150 krajowych i zagranicznych wystawach. W latach osiemdziesiątych uczestnik wystaw "sztuki niezależnej". Członek działającej w latach 1966-1986 grupy artystycznej "Wprost". Obrazy w zbiorach niemal wszystkich muzeów polskich, a także polskich i zagranicznych kolekcjach prywatnych.
W latach 90. zmęczone i stare kobiety Grzywacza wyraźnie odmłodniały i wypiękniały. Ich ciał artysta nie malował już ostrą kreską, ale modelował rozlaną, postimpresjonistyczną plamą - wrócił w tych pracach do swoich młodzieńczych fascynacji m.in. twórczością Bonnarda i kolorystów.