Marian Adamczyk studia artystyczne odbył w latach 1958-1964 na ASP w Warszawie w pracowniach Jana Cybisa i Stanisława Szczepńskiego. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1964 roku. Oprócz udziału w wystawach zbiorowych miał kilkanaście prezentacji indywidualnych w kraju i jedną we Włoszech w Palermo. Dzieła artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Muzeum im. Jana Pawła II w Warszawie oraz w zbiorach prywatnych w Danii, Rosji i na Węgrzech. W 1988 r. artysta zawiązał grupę artystów malarzy "ROSOMAK", skupiającą głównie uczniów słynnych kolorystów. W twórczości Mariana Adamczyka dominuje malarstwo sztalugowe, głównie olejne, poza nim zajmuje się rysunkiem, tworzy portrety, pejzaże oraz kompozycje figuralne.
W płótnie tym artysta sięga po wdzięczy temat, jakim jest dla malarstwa balet. Ukazuje postać tancerki, która odpoczywa po występie. Malarzowi udało się uchwycić moment, gdy opada kurtyna, gdy artystka przestaje odgrywać powierzoną jej rolę i ukazuje swą prawdziwą twarz. Mimo widocznego zmęczenia i wiele mówiącego gestu rozmasowania zbolałych stóp, całość przedstawienie tchnie urokiem i liryzmem. W tej naturalnej scenie udało się uchwycić artyście prawdziwe piękno portretowanej kobiety, czego widomym znakiem jest jej niewymuszona szlachetna poza oraz pełne gracji gesty.
Olej, płótno; 91 x 72 cm
Sygnowany i datowany p. d.: M. Adam 98
Na odwrocie p. g. nalepka artysty
Marian Adamczyk studia artystyczne odbył w latach 1958-1964 na ASP w Warszawie w pracowniach Jana Cybisa i Stanisława Szczepńskiego. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1964 roku. Oprócz udziału w wystawach zbiorowych miał kilkanaście prezentacji indywidualnych w kraju i jedną we Włoszech w Palermo. Dzieła artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Muzeum im. Jana Pawła II w Warszawie oraz w zbiorach prywatnych w Danii, Rosji i na Węgrzech. W 1988 r. artysta zawiązał grupę artystów malarzy "ROSOMAK", skupiającą głównie uczniów słynnych kolorystów. W twórczości Mariana Adamczyka dominuje malarstwo sztalugowe, głównie olejne, poza nim zajmuje się rysunkiem, tworzy portrety, pejzaże oraz kompozycje figuralne.
W płótnie tym artysta sięga po wdzięczy temat, jakim jest dla malarstwa balet. Ukazuje postać tancerki, która odpoczywa po występie. Malarzowi udało się uchwycić moment, gdy opada kurtyna, gdy artystka przestaje odgrywać powierzoną jej rolę i ukazuje swą prawdziwą twarz. Mimo widocznego zmęczenia i wiele mówiącego gestu rozmasowania zbolałych stóp, całość przedstawienie tchnie urokiem i liryzmem. W tej naturalnej scenie udało się uchwycić artyście prawdziwe piękno portretowanej kobiety, czego widomym znakiem jest jej niewymuszona szlachetna poza oraz pełne gracji gesty.