Władysław Bakałowicz zaczął naukę malarstwa w roku 1849 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Ukończył studia w 1852 roku. Początkowo malował sceny historyczne, czerpiąc przede wszystkim z wątków historii Polski, a także sceny rodzajowe, widoki miast oraz portrety. Od 1863 roku przebywał we Francji, mieszkał w Paryżu. Tutaj kontynuował malarstwo portretowe. Także tworzył często sceny historyczne z dziejów Francji nawiązując do idealistycznego przedstawiania poprzednich wieków w duchu A. Dumas. Były to niejednokrotnie małe kompozycje, z wirtuozerską dokładnością oddające szczegół charakterystyczny dla epoki. Biegłość w rysunku i swoboda w odtwarzaniu materii zjednały malarzowi szerokie rzesze miłośników i znawców malarstwa. Artysta wystawiał swoje prace na Salonach paryskich w latach 1865-1883 oraz w innych miastach Francji, w Brukseli, w Berlinie, w Wiedniu, w Nowym Jorku. Wielokrotnie brał udział w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego prace znajdują się dzisiaj między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w Muzeum Regionalnym w Radomiu, w Muzeum Historycznym m.st. Warszawy.
olej, drewno; 27 x 22 cm;
sygnowany po lewej stronie u dołu: Bakałowicz Paris; na odwrocie pieczęć (słabo czytelna): VIEILL (...)
Władysław Bakałowicz zaczął naukę malarstwa w roku 1849 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Ukończył studia w 1852 roku. Początkowo malował sceny historyczne, czerpiąc przede wszystkim z wątków historii Polski, a także sceny rodzajowe, widoki miast oraz portrety. Od 1863 roku przebywał we Francji, mieszkał w Paryżu. Tutaj kontynuował malarstwo portretowe. Także tworzył często sceny historyczne z dziejów Francji nawiązując do idealistycznego przedstawiania poprzednich wieków w duchu A. Dumas. Były to niejednokrotnie małe kompozycje, z wirtuozerską dokładnością oddające szczegół charakterystyczny dla epoki. Biegłość w rysunku i swoboda w odtwarzaniu materii zjednały malarzowi szerokie rzesze miłośników i znawców malarstwa. Artysta wystawiał swoje prace na Salonach paryskich w latach 1865-1883 oraz w innych miastach Francji, w Brukseli, w Berlinie, w Wiedniu, w Nowym Jorku. Wielokrotnie brał udział w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego prace znajdują się dzisiaj między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w Muzeum Regionalnym w Radomiu, w Muzeum Historycznym m.st. Warszawy.