Literatura:
– Wystawa Zbiorowa Ludomira Ślendzińskiego oraz Wystawa Zespołu Artystów Krakowskich „NURT“, luty – marzec 1950, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Pałac Sztuki, Kraków 1950, s. 5, nr kat. 8;
– H. Dobrowolska, Prace Ludomira Slendzińskiego. Uzupełnienie do katalogu dzieł artysty opublikowanego w „Roczniku Muzeum Narodowego“, XVI, 1972 [w:] Ludomir Slendziński. Pamiętnik wystawy, Muzeum Narodowe Warszawa 1977, s. 74, nr kat. 11 [własność artysty].
Julita Anna Sleńdzińska (1927-1992), córka artysty, była wybitną pianistką i klawesynistką, a także – obok żony Ireny – jego ulubioną modelką. Portretował ją wielokrotnie – jako dziecko w wózeczku, dorastającą dziewczynkę, a później młodą kobietę. Julita od roku 1938 studiowała w Konserwatorium Wileńskim, w tym w latach 1941-1944 w klasie prof. Stanisława Szpinalskiego. Jej pierwszy publiczny koncert, uznany za egzamin dyplomowy, odbył się w Filharmonii Wileńskiej 30 czerwca 1944, jeszcze za okupacji niemieckiej. W jego programie znalazły się, m.in. utwory Chopina, a sam koncert dla wileńskiej społeczności był wydarzeniem o podniosłej, patriotycznej wymowie. Portret Julity jest pamiątką tego koncertu. Utrzymany w stylu art deco, malowany jest z wyczuwalną czułością i ojcowską dumą. Artysta podkreślił łagodne rysy twarzyczki młodziutkiej, siedemnastoletniej pianistki, jej wdzięczną sylwetkę, elegancką sukienkę i długie, rozpuszczone włosy, impastowo modelowane w farbie.
Po latach, w swoim Pamiętniku, cyklu podwójnych obrazów opisujących najważniejsze wydarzenia z życia, malowanym w latach 1965-1967, umieścił także i ten portret Julity.
PO KONCERCIE. PORTRET JULITY, CÓRKI ARTYSTY, 1944
olej, płótno naklejone na sklejkę
130 x 115,5 cm; 133,5 x 118,5 w autorskiej ramie
sygn. u dołu, pośrodku: NA | PAMIĄTKĘ PIERWSZEGO KON | CERTU | W DNIU 30 VI 1944 |
POŚWIĘCA CÓRCE JULICIE | LUDOMIR SLENDZINSKI | AUTOR WILNO 1944
we wszystkich narożnikach teksty informujące o programie koncertu:
– l.g.: I | BACH – | BUSONI | CHROMATI | /SCHE FANTA | SIE UND FU | GA | D-MOLL | GALUPPI | SONATA PER | CEMBALO | C-DUR
– p.g.: L. VAN | BEETHOVEN | APPASSIONATA | F. MOLL | OP. 57 | SCHMAN | PAPILLONS | D DUR | OP. 2
– l.d.: F. CHOPIN | MAZURKA | C-MOLL | OP. 24 | BALLADA | C-MOLL | OP 23 | ÉTUDE | No 2 | AS DUR | NOCTURNE | E-DUR | OP. 62 | No 2
– p.d.: F. LISZT | RHAPSODIE | HONGROISE | XIII
Literatura:
– Wystawa Zbiorowa Ludomira Ślendzińskiego oraz Wystawa Zespołu Artystów Krakowskich „NURT“, luty – marzec 1950, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Pałac Sztuki, Kraków 1950, s. 5, nr kat. 8;
– H. Dobrowolska, Prace Ludomira Slendzińskiego. Uzupełnienie do katalogu dzieł artysty opublikowanego w „Roczniku Muzeum Narodowego“, XVI, 1972 [w:] Ludomir Slendziński. Pamiętnik wystawy, Muzeum Narodowe Warszawa 1977, s. 74, nr kat. 11 [własność artysty].
Julita Anna Sleńdzińska (1927-1992), córka artysty, była wybitną pianistką i klawesynistką, a także – obok żony Ireny – jego ulubioną modelką. Portretował ją wielokrotnie – jako dziecko w wózeczku, dorastającą dziewczynkę, a później młodą kobietę. Julita od roku 1938 studiowała w Konserwatorium Wileńskim, w tym w latach 1941-1944 w klasie prof. Stanisława Szpinalskiego. Jej pierwszy publiczny koncert, uznany za egzamin dyplomowy, odbył się w Filharmonii Wileńskiej 30 czerwca 1944, jeszcze za okupacji niemieckiej. W jego programie znalazły się, m.in. utwory Chopina, a sam koncert dla wileńskiej społeczności był wydarzeniem o podniosłej, patriotycznej wymowie. Portret Julity jest pamiątką tego koncertu. Utrzymany w stylu art deco, malowany jest z wyczuwalną czułością i ojcowską dumą. Artysta podkreślił łagodne rysy twarzyczki młodziutkiej, siedemnastoletniej pianistki, jej wdzięczną sylwetkę, elegancką sukienkę i długie, rozpuszczone włosy, impastowo modelowane w farbie.
Po latach, w swoim Pamiętniku, cyklu podwójnych obrazów opisujących najważniejsze wydarzenia z życia, malowanym w latach 1965-1967, umieścił także i ten portret Julity.